„Fakty II”, 1971 (1-2/2)
"Fakty II - negatyw Faktów I - autora jako działającą jednostkę poddawały całkowitej dezintegracji.
W Faktach I fotografia użyta została ze względu na, jak się wydaje, założoną transparencję i dokumentacyjność medium. W Faktach II - pozorna neutralność fotografii zostaje rozbita przez zaakcentowanie nośnika 'faktów'. Na negatywie trudno rozpoznać podpisującą się postać, trudno rozczytać, jak się podpisuje, pozostaje tylko czynność sygnowania. Autor znika. W swym znikaniu jednak pojawia się jako gest"
(Luiza Nader, Konceptualizm w PRL, Warszawa 2009)
