Dialog, Muzeum Sztuki Aktualnej, Wrocław 1970 (1-3/3)

„Wrocław. Pokaz w Muzeum Sztuki Aktualnej. Miejsce w przestrzeni ze zwieszającymi się nićmi, stół i krzesło o niego oparte na znak, że zarezerwowane. Elbląg. Dalej krzesło. Przedmiot. Symbol człowieka, jedyny, który nie ma odpowiednika w naturze. Powiększam także typowe seryjne krzesło do olbrzymich rozmiarów i staczam z małej górki. To już coś nowego. Przestaje mnie interesować człowiek, tylko własne procesy myślowe i sposób ich zapisania. Procesy, które mogę przekazać za pomocą zapisu. I tu przypomina mi się pierwszy mój zapis '+ -' z Puław w 1966 roku. Będąc na sympozjum we Wrocławiu przypominam sobie moje 'upadłe' krzesło w Elblągu - stawiam je skierowane w stronę Wrocławia, a tu we Wrocławiu stawiam drugie identyczne skierowane w stronę Elbląga. Sytuację tę nazywani Dialogiem
(Włodzimierz Borowski, Pole Gry, Warszawa 1972, s.7)