Katarzyna Kozyra, 2022 (1-5/5)
Wywiad metodą oral history z Katarzyną Kozyrą przeprowadził Mikołaj Krupa w ramach projektu Historie Mówione Nowoczesności w styczniu 2022 roku w Warszawie. Zapis audio.
Wywiad przeprowadzono: 26.01.2022, 28.01.2022.
V części: I. 27 min 25 s, II. 25 min 11 s, III. 12 min 38 s, IV. 35 min 51 s, V. 17 min 50 s.
Łączny czas nagrania: 1 h 58 min 55 s.
Idąc na wywiad szedłem do „strasznej” Katarzyny Kozyry. Niemal od samego wejścia aura skandalistki opadła i zostałem przyjęty w niesamowicie ciepły sposób. Kasia od razu postanowiła przejść „na ty” i zburzyć barierę, której bałem się najbardziej, czyli dystans pomiędzy wywiadującym i wywiadowaną. Umówiliśmy się w jej domu, który jest jednocześnie pracownią i siedzibą Fundacji. W dużej przestrzeni rozłożone były obiekty do projektu, nad którym akurat pracowała a na biurku leżało przynajmniej półtony dokumentów. Dzień był paskudny, końcówka stycznia w najgorszym wydaniu. Rozmowa przebiegała w miłej atmosferze, przy herbacie, której nazwy nawet nie zdołałbym zapamiętać. Zakładałem, że uda nam się zamknąć nagranie przy jednym spotkaniu, jednak po godzinie oboje stwierdziliśmy, że wolimy kontynuować innego dnia. Spotkaliśmy się kilka dni później, dla odmiany był słoneczny dzień. W połowie spotkania przerwaliśmy nagranie i Kasia pokazała mi swój ogród. Przez 20 minut chodziliśmy po grządkach i oglądaliśmy powoli zieleniące się pędy i pierwsze znaki wiosny. Nasza rozmowa przebiegała według kolejnych zapisów z jej portfolio artystycznego, ale udało nam się zamienić kilka zdań o sprawach nieartystycznych.
Katarzyna Kozyra – artystka urodziła się w 1963 roku, dzieciństwo spędziła w rozjazdach pomiędzy Wiedniem, Warszawą i Monachium. Najpierw podjęła studia na Wydziale Germanistyki, jednak w ich trakcie przeniosła się na Wydział Rzeźby w Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom „Piramidę Zwierząt” obroniła w 1993 roku w pracowni Grzegorza Kowalskiego. Po „Piramidzie” przylgnęła do niej łatka skandalistki. Późniejsze projekty to, między innymi, „Olimpia”, „Więzy krwi”, „Łaźnia” i „Łaźnia męska”, „Lekcja tańca”, „Święto wiosny”, „W Sztuce marzenia stają się rzeczywistością” lub „Midget Gallery”. Od 2012 prowadzi projekt „Szukając Jezusa”. Laureatka Paszportu Polityki (1997) i reprezentantka Polski na 48 edycji Biennale w Wenecji w 1999 roku.
Autor biogramu: Mikołaj Krupa
