Anka Ptaszkowska, 2020 (1-8/8)
Wywiad metodą oral history z Anką Ptaszkowską przeprowadziła Wanda Kaczor w ramach projektu Historie Mówione Nowoczesności w styczniu i wrześniu 2020 roku w Warszawie. Zapis audio.
Wywiad przeprowadzono: 03.01.2020, 27.01.2020, 31.01.2020, 26.09.2020.
VIII części: I. 48 min 03 s, II. 11 min 28 s, III. 30 min 44 s, IV. 55 min 48 s, V. 38 min 14 s, VI. 24 min 41 s. VII. 42 min 38 s, VIII. 18 min 50 s.
Łączny czas nagrania: 4 h 30 min 26 s.
Anka Ptaszkowska – krytyczka sztuki, autorka wystaw, wydarzeń i publikacji.
Urodziła się 17 grudnia 1935 roku w Warszawie. Jest córką Aliny Mierzejewskiej i Stefana Ptaszkowskiego, siostrą Teresy (urodzonej w 1937 roku). Jej ojciec zginął w 1939 roku w bitwie pod Wytycznem. W dzieciństwie mieszkała w Zalesiu Górnym w domu zbudowanym przez jej matkę podczas okupacji niemieckiej.
Po ukończeniu szkoły studiowała historię na Uniwersytecie Warszawskim, z którego po roku ją wyrzucono, ponieważ nie chciała wstać podczas śpiewania Międzynarodówki. Ukończyła historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracę magisterską, monografię Tadeusza Kantora, pisała pod kierunkiem profesora Jacka Woźniakowskiego. Należała do lubelskiej Grupy Zamek utworzonej w 1957 roku – powstałej przy wsparciu Jacka Woźniakowskiego i pod przewodnictwem Jerzego Ludwińskiego, działającej początkowo jako Koło Młodych Plastyków. Grupa istniała do 1960 roku. W wydawanym przez jej członków czasopiśmie „Struktury” Ptaszkowska opublikowała swój pierwszy artykuł „Klasyka czy awangarda?” o Henryku Stażewskim.
Po ukończeniu studiów wróciła do Warszawy, gdzie wraz z Jerzym Ludwińskim i Wiesławem Borowskim (również członkami Grupy Zamek) oraz Mariuszem Tchorkiem angażowali się w działalność Galerii Krzywe Koło prowadzonej przez Mariana Bogusza. Pracowała na Uniwersytecie Warszawskim w Zespole Studiów nad Polskim Średniowieczem. W Warszawie poznała Henryka Stażewskiego i Ewę Łunkiewicz-Rogoyską. Ich mieszkanie W alei Świerczewskiego (dziś aleja „Solidarności”, obecnie Instytut Awangardy) stało się ważnym miejscem spotkań i ośrodkiem tak zwanej ostatniej awangardy. W 1962 roku Ptaszkowska wzięła ślub z Edwardem Krasińskim i zamieszkali w domu w Zalesiu. Tam urodziła się ich córka Paulina.
W 1966 roku artystka wraz z Wiesławem Borowskim i Mariuszem Tchorkiem założyła Galerię Foksal, którą w wyniku konfliktu opuściła w 1970 roku. Wkrótce potem wyemigrowała do Paryża razem ze swoim drugim mężem, Eustachym Kossakowskim. Angażowała się w paryskie życie artystyczne. Stale współpracowała z takimi twórcami jak Daniel Buren, Michel Claura i François Guinochet. Założyła i prowadziła Galerię 1-36 (1972–1976) oraz Vitrine pour l’Art Actuel (1977–1980).
Po 1980 roku przez ponad dwadzieścia lat wykładała historię sztuki nowoczesnej w Szkole Sztuk Pięknych w Caen. Do dziś mieszka w Paryżu, Warszawie i Zalesiu.
Autorka biogramu: Wanda Kaczor.
