Wiesława Wierzchowska, 2019 (1-6/6)
Wywiad metodą oral history z Wiesławą Wierzchowską przeprowadził Tomasz Fudala w ramach projektu Historie Mówione Nowoczesności w styczniu i lutym 2019 roku w Warszawie. Zapis audio.
Wywiad przeprowadzono: 15.01.2019 i 01.02.2019.
VI części: I. 36 min 49 s, II. 33 min 11 s, III. 36 min 28 s, IV. 27 min 25 s, V. 47 min 47 s, VI. 44 min 55 s.
Łączny czas nagrania: 3 h 46 min 35 s.
Wiesława Wierzchowska – historyczka i krytyczka sztuki (choć za takową się nie uważa), redaktorka, autorka kilku książek o sztuce współczesnej, kuratorka kilkudziesięciu wystaw. Urodziła się w 1928 roku w Gołkowie pod Warszawą. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Tam w 1952 roku obroniła pracę magisterską na temat obrazu „Szał” Władysława Podkowińskiego. Była asystentką profesora Juliusza Starzyńskiego w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Pracowała w CBWA Zachęta w dziale edukacji prowadzonym przez Bożenę Kowalską. Następnie była redaktorką Biuletynu Informacyjnego Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1970 roku redagowała „Projekt” – dwumiesięcznik wydawany w kilku językach, poświęcony współczesnej architekturze i sztuce oraz współczesnemu designowi.
W 1983 roku na znak protestu przeciw cenzurze odeszła z „Projektu” i na sześć miesięcy wyjechała z mężem do Paryża. Po powrocie do kraju pisała książki o krytyce sztuki: Sąd nieocenzurowany, czyli 23 rozmowy z krytykami sztuki (1989), Autoportrety (1991).
Wspólnie z Elżbietą Dzikowską kuratorowała wystawy: „Jesteśmy” (1991) w Zachęcie i „Ars Erotica” (1994) w Muzeum Narodowym w Warszawie. Związana przez wiele lat z Galerią Krytyków Pokaz w Warszawie pisała teksty do pisma „Pokaz”.
Fascynują ją antyczna Grecja oraz tajemnica Atlantydy. Tymi tematami zajęła się w pełni po odejściu z redakcji „Projektu”. Poświęciła im powieści: Rozmowy Homera (2012), Atlantis – dzień ostatni (2015), Mitologia dla Zuzanki (2017).
Autor biogramu: AAiA MSN.
