Koji Kamoji, 2020 (1-3/3)
Wywiad metodą oral history z Kojim Kamojim przeprowadziła Katarzyna Trzeciak w ramach projektu Historie Mówione Nowoczesności 24 lutego 2020 roku w warszawskim mieszkaniu artysty. Zapis audio.
Wywiad przeprowadzono: 24.02.2020.
III części: I. 31 min 33 s, II. 22 min 28 s, III. 29 min 28 s.
Łączny czas nagrania: 1 h 23 min 29 s.
Koji Kamoji – malarz, twórca obiektów i instalacji. Urodził się w 1935 roku w Tokio. Jego ojciec pracował jako perukarz w teatrze kabuki, uczył swoich synów tego zawodu. Młodsi bracia Kamojiego do dziś są perukarzami. Część dzieciństwa, która przypadła na czas wojny, Kamoji spędził na wsi w prefekturze Yamagata. Po wojnie powrócił do Tokio.
W 1953 roku rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio, tam uzyskał dyplom w 1958 roku. Pod wpływem opowieści wuja Riotsu Umedy – związanego z Polską historyka, poety, tłumacza literatury polskiej na język japoński, wykładowcy języka japońskiego na Uniwersytecie Warszawskim – zdecydował się na studia w Polsce. W 1959 roku dotarł do portu w Gdyni po trwającej dwa i pół miesiąca podróży statkiem „Stefan Okrzeja” przez Kanał Sueski. Doświadczenie tej podróży, odczucie przestrzeni, obecności wody i powietrza, miały duże znaczenie dla dalszej twórczości artysty.
W Polsce na Kamojiego czekali Wiesław Kotański, japonista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i przyjaciel wuja artysty, oraz Kazuo Yonekawa, japoński tłumacz literatury polskiej – dwie postacie ważne w jego życiu.
W 1959 roku Kamoji rozpoczął studia w Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych; najpierw w pracowni prof. Juliusza Studnickiego, a następnie prof. Artura Nachta-Samborskiego. Pierwsza wystawa artysty, w której brał udział z Leszkiem Walickim, odbyła się w 1965 roku w galerii Krzysztofory w Krakowie. W 1967 roku w Galerii Foksal artysta miał pierwszą wystawę indywidualną.
Brał udział w licznych zagranicznych wystawach zbiorowych, m.in. „Atelier 72” w Richard Demarco Gallery w Edynburgu (1972), „Échange entre artistes 1931–1982. Pologne – USA” w Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris w Paryżu (1982), „Geometria i wyraz” w Parko Eleftherias w Atenach (1986) i „Art from Poland 1945–1996” w Műcsarnok w Budapeszcie (1997). Miał także liczne wystawy indywidualne, w tym zorganizowaną przez Zachętę Narodową Galerię Sztuki monumentalną wystawę retrospektywną „Cisza i wola życia” (2018) prezentującą twórczość artysty od lat 60. po współczesność.
Koji Kamoji został Laureatem Nagrody Krytyki im. C.K. Norwida w 1975 roku. Natomiast w 2015 roku uhonorowano go Nagrodą im. Jana Cybisa.
Autorka biogramu: Katarzyna Trzeciak.
