Filmoteka Muzeum

Moje ulubione rzeczy podejmują jedną z podstawowych kwestii dotyczących odbioru i interpretacji sztuki – jej niezrozumienia i opacznej analizy. Do ukazania tej problematyki Polska wykorzystuje formę dokumentacyjną, którą w animacji Moje ulubione rzeczy w umiejętny sposób ogrywa. Przepływające w typowym dla artystki uśpionym tempie przedmioty – rzecz jasna, te ulubione – tworzą kolekcję poddanych namysłowi rekwizytów. Interpretacja, nawet ta „nietrafiona”, daje szanse na ruch w materii. To właśnie koło nawarstwiających się różnych, często sprzecznych analiz, pcha sztukę naprzód.

Opis na podstawie: M. Lisok, Agnieszka Polska. „Trzy filmy z narracją”, Dwutygodnik.com.