Filmoteka Muzeum

To, co sprawia, że prace Agnieszki Polskiej przyciągają uwagę, to wyważona i dopracowana strategia rytmizacji. Stawianie baniek, choć pod względem wizualnym zdaje się być prostą formą animacyjną, swój kunszt odsłania właśnie na poziomie rytmu i dźwięku.

Praca ta jawi się jako symfonia na bańki na plecach. Rozpracowane oddechy połączone z mocniejszymi akcentami prostych dźwięków wciągają odbiorcę w abstrakcyjną opowieść. Zmysłowy bezruch, stan zawieszenia, fragmentaryczność ciała w uśpieniu… tuż przed finalnym punktem zwrotnym. To wszystko buduje niesamowitą atmosferę opartą na rytmie i uroku spowolnionej animacji.
 

(AH)