Przedmioty (1-50/80)
W jednej z książek w biblioteczce Hasiora podkreślono kopiowym ołówkiem: „czym jest właściwie rzeczywistość, co o niej wiemy, jak ją poznajemy, jak od obiektywnej realności przedmiotu przechodzimy do subiektywnej realności obrazu, w której udział ma nie tylko nasze spojrzenie, ale cała nasza świadomość: konstatujący rozum i dynamizująca emocja? Czym jest przedmiot? Nie tym, co widzimy. Nasza wiedza o przedmiocie jest szersza od naszych zmysłów. Ma w niej udział zarówno myślenie pojęciowe, jak i odrywająca się od danych zmysłowych imaginacja”. Mieczysław Porębski, „U początków sztuki współczesnej. Fowizm”, w: „Materiały do studiów i dyskusji z zakresu teorii i historii sztuki, krytyki artystycznej oraz badań nad sztuką”, 1955, nr 1-2 (21-22), s. 179.
Sam Hasior mówił na łamach „Współczesności” 1965, nr 11: „[D]o mnie, jako do człowieka trudniącego się sztuką plastyczną zawodowo, należy umiejętność prawidłowego używania przedmiotów. Oprócz tego, że jest nosicielem jakiejś metafory, jakiejś sugestii poetyckiej, przedmiot ma kolor, ma kształt, ma fakturę, czyli walory «czysto plastyczne», poza treściowe. Na szybę zawsze patrzymy w ten sam sposób: patrzymy na jej płaszczyznę. Jeżeli ją ustawię do oka «sztorcem», to jej krystaliczność, jej szklistość eksponuje się mocniej, uzmysławia się bardziej. Wtedy następuje – bez dotykania – angażowanie zmysłu dotyku”.
Strony: 1 2
Strony: 1 2