Transmisja przestrzenna (1-5/5)
Opis autorski:
Autor, jeżdżąc na rowerze, wygłasza następujący tekst:
Tradycyjna narracja filmowa lub telewizyjna polega najogólniej mówiąc na łączeniu większych lub mniejszych fragmentów zarejestrowanych lub transmitowanych zdarzeń w jeden, oparty na linearnym następstwie, przebieg czasowy.
W opozycji do tej metody znajduje się przekaz traktowany jako czysta, nie preparowana rejestracja lub transmisja. Przyjmijmy jeszcze inny możliwy schemat, wykraczający poza możliwości dwóch pozostałych, który nazwiemy TRANSMISJĄ PRZESTRZENNĄ.
Oto założenia:
- ograniczam obszar transmisji do przestrzeni studia choć możliwe jest nieograniczone rozszerzenie tego obszaru
- ograniczam ilość kanałów transmisji do trzech, choć ilość ta może być nieograniczona
- ograniczam ilość bohaterów, choć ilość ta może być nieograniczona
- ograniczam czas transmisji, choć czas ten może być nieograniczony…
Transmisja przestrzenna jest jedną z możliwych realizacji idei zawartej w artykule O narracji przestrzennej.
z zeszytu Warsztatu Formy Filmowej 7 (1975)
