Regina G., 1984. (1-3/3)
W latach 1983-1984 dwudziestoparoletni Libera zajmował się swoją chorującą babką. Choroba i powolna agonia starszej kobiety zainspirowały artystę do stworzenia cyklu prac dokumentujących degradację ludzkiego ciała. „Regina G.“ opowiada o nieuchronnej niedołężności, o ubezwłasnowolnieniu, konieczności polegania na pomocy innych, pasywności wobec otoczenia, a nawet swego rodzaju letargu przygotowującym do śmierci.
„Regina G“ jest najbardziej naturalistyczną i przejmującą pracą z cyklu. Ukazuje moment upadku ludzkiej cielesności, porusza wątki wanitatywne, nieobecne zazwyczaj w kulturze zachodniej, ukierunkowanej na kult młodości. „Regina G.“ to praca, w której najdobitniej możemy usłyszeć głos naszej własnej przyszłości.
