Ewa, 1984. (1-1/1)
Projekt „Ewa“ został przygotowany jako ilustracja do dziewiątego numeru czasopisma „Tango“ z 1984 roku. Sam sposób pokazania nagości wywołał niemałe poruszenie wśród krytyki, co wydaje się być elementem strategii przyjętej przez artystę, by zwrócić uwagę na pracę i poruszoną w niej tematykę.
„Ewa“ to studium cielesności i odwołanie do natury jako zasadniczej siły napędowej systemu społecznego. Niezależnie od tego jak bardzo zinstytucjonalizowane byłyby ludzkie zachowania to jednak natura wciąż ma funkcję determinującą nasze pragnienia i afekty. Libera zwraca tu uwagę, iż nie należy przykładać tak wielkiej wagi do roli konwenansów, jeżeli są sprzeczne z prawem natury, gdyż prędzej czy później zostaną one zrewidowane przez działanie głęboko zakorzenionej w człowieku intuicji. Pokazana jest tu sprzeczność - to co naturalne, najbliższe jednostce i w niej zawarte budzi kontrowersje za sprawą sztywnych i sztucznie ustanowionych struktur i instytucji. W tym wypadku to właśnie tłumienie wewnętrznej natury wydaje się „grzechem pierworodnym“, którego dopuszcza się współczesna Ewa.
