Maszyny (51-100/145)
Hasior spośród interesujących go przedmiotów wyróżnił maszyny. W jednym ze źródeł pisał: „Jeszcze innym źródłem inspiracji jest pejzaż zewnętrzny, który dzisiaj przybiera postać cywilizacji technicznej. Jej bujny rozwój jednych przeraża, innych nadal zachwyca stąd też zróżnicowany wyraz dzieł powstających pod jej wpływem – od protestu do apoteozy. ... Obserwujemy fascynację maszynami i ich specyficzny związek z człowiekiem, wspaniały samochód nobilituje właściciela. Mnie interesują bardziej maszyny, które już zostały wycofane z czynnego życia, niekiedy postawione na postumentach jako pomniki przeszłości. ... Z wiekiem przybywa im czaru i tajemniczości, tracą pierwotną grozę. Stają się oswojone, szlachetnie dokumentują minione ambicje ludzkiego działania”. I gdzie indziej: „Porzucona materia jest demaskatorskim dowodem naszego poziomu i jakości życia tu właśnie, w tej składnicy metalowego złomu, widzimy blaszane odpady sprasowane w kostki. To prawie archeologiczne ślady poziomu życia w końcu XX wieku. Ta sama materia pokazana jest na wystawie - w nieco bardziej rozmyślny sposób. Dostrzegamy ukłon artysty w stronę tej niestabilności wartości, jaką są rzeczy, którymi się otaczamy. W tym eksponacie realizuje się minimalna wartość rzeczy, które chcą być śladem czegoś, co działo się między nami”. Zestaw obejmuje notatniki pt. „Maszyny w sztuce XX” (16), „Maszyny, broń, komputer” (334).
Wybrana bibliografia:
1. „Klimaty maszyn. Notatnik fotograficzny Władysława Hasiora (14)”, oprac. P. Kwiatkowski, „Nowa Wieś” 1984, nr 15, s. 18-19.
