VII Pokaz Synkretyczny „Zdjęcie kapelusza”, Osieki 1967 (1-3/3)
Akcja przeprowadzona przez Włodzimierza Borowskiego w czasie pleneru w Osiekach w 1967 roku była jego kolejnym – VII Pokazem Synkretycznym. Tak o tym zdarzeniu pisał Jerzy Ludwiński:
„Plenery w Osiekach od 1963 roku były miejscem, gdzie spotykali się najwybitniejsi artyści awangardy. W roku 1967 grono to było szczególnie znakomite.
Tadeusz Kantor urządził nad morzem Panoramiczny Happening Morski. Była to cała seria zdarzeń, rozgrywająca się w wielu planach, zaprogramowana z ogromnym rozmachem. To, co na drugi dzień zaproponował Borowski, można by uznać za swego rodzaju odpowiedź artystyczną, może niezupełnie na ten właśnie happening, ale na wszystkie wielkie happeningi. Borowski zatopił w jeziorze okno domku kempingowego. Przedtem przystroił je różnymi kolorowymi wstążkami, potem przyszła mu w sukurs natura. Wieczorem odbyło się uroczyste wyłowienie okna z topieli. Nad jeziorem zapaliło się kilkanaście ruchomych świateł, za pomocą których uczestnicy pleneru oświetlali miejsce, gdzie pod wodą tkwiło okno. Nie było to jednak to samo okno. Po wyjęciu go z wody okazało się, że poza kolorowymi sznurkami i tasiemkami oplatały je wodorosty. Tak się dokonała synteza przyrody i kultury. Teraz czterech ludzi niosło obrośnięte okno przez park. Za nimi szedł autor, a dalej cała procesja artystów i gości pleneru. Na placu przed ośrodkiem okno z całą zawartością przybito do słupa telegraficznego. Teraz ci, którzy je nieśli, wybili żelaznymi łomami szyby. Autor, który stał z boku, zdjął kapelusz, i był to jedyny gest, jaki tego wieczoru wykonał. Był to koniec akcji nazwanej Zdjęcie kapelusza.”
Jerzy Ludwiński, Włodzimierza Borowskiego podróż do kresu sztuki, „Kresy” 1996, nr 4 (28)
