Filmoteka Muzeum

Dwie kobiety i dwóch mężczyzn zespolonych w fizycznym kontakcie tworzy rozmaite cielesne konfiguracje. Wszyscy są nadzy. Obserwujemy ich okupione fizycznym wysiłkiem próby wygenerowania stabilnych układów, paradoksalnie wymagające wzajemnego odpychania i mocowania się. W końcu udaje im się zbudować coś trwałego, jednak osiągnięta „harmonia” od jednych wymaga więcej niż od innych.

Homus to jedna z prac Alicji Żebrowskiej, w której realizuje ona charakterystyczne dla swoich dokonań z lat 90. poszukiwania „jedni”, rozumianej jako rodzaj kompromisu, harmonii. Tu widać jednak wyraźnie, że droga do jej osiągnięcia wiedzie przez przepychanki – siłowe negocjacje własnej pozycji. Starcie z egzystencją przybiera formę starcia z egzystencją Innego.

Układy ciał w filmie Homus stanowić mogą odwzorowanie konfiguracji społecznych opartych na dialektyce dominacji i podporządkowania, w których poszczególne jednostki muszą wywalczyć sobie miejsce.

Opis na podstawie: I. Kowalczyk, Ciało i władza. Polska sztuka krytyczna lat 90., Warszawa 2002; Poszukiwanie jedności. Rozmowa Romana Bromboszcza z Alicją Żebrowską o środkach, przekazie i społecznych rytuałach, 2008, http://medium.perfokarta.net/poszukiwanie.jednosci.html (dostęp 1.01.2012).
 

(ŁM)