Alina Szapocznikow Dokumenty. Prace. Interpretacje
Ewa Toniak

W planowanym wystąpieniu chciałabym zająć się wizerunkiem medialnym Aliny Szapocznikow, na przełomie lat 50/60 – za jej kontr-figurę obierając Alinę Ślesińską, którą prasa kreowała na główną konkurentkę rzeźbiarki.

Analizie podam wypowiedzi prasowe, wywiady i teksty także o innych ówczesnych rzeźbiarkach (Magdalena Więcek, Barbara Brożyna, Anna Dębska.), w których licznej reprezentacji krytyka ówczesna widziała „specyfikę polską lat 50 i 60”, oraz „ewenement na skalę światową”. Odwilż z jej kompulsywnym podglądaniem Zachodu przynosi zadomowiony za żelazną kurtyną kult celebrities, dla którego polskie artystki będą musiały znaleźć własny idiom. W tym kontekście interesuje mnie pytanie o status artystki, o jej wizualne reprezentacje, sposoby i mechanizmy autoprezentacji. O wizerunki „kanoniczne” i podrzędne. I o rolę modernistycznej (np. Bauhaus) tradycji. O wizualność kobiet i władzę. O tradycję i emancypację.