Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum
Otwarte Atelier (Łaźnia), Gdańsk, wraz z Jarogniewem Milewskim.
Jedno z wielu działań Piotra Wyrzykowskiego, które łączyło performance z eksperymentem akustycznym uwzględniając przy tym przestrzeń wydarzenia.
Przy użyciu przekaźników piezoceramicznych podłączonych do ciała, artysta za pomocą skórzanych pasów tworzył improwizowaną kompozycję dźwiękową. Każdemu przekaźnikowi przypisana została określona próbka dźwięku z zapisem krzyku artysty (za próbki odpowiadał Jarogniew Milewski). Dźwięk generowany był poprzez uderzenia w przekaźniki, dlatego artysta uderzać musiał sam siebie. W działaniu tym Wyrzykowski poszukiwał dźwięku tożsamego z gestem, w którym ciało pełniło rolę przekaźnika. Ciało jest tu instrumentem w którym uczucia tj. ból i wściekłość przetworzone przez technologię stają się elementem kompozycji utworu – krzyk towarzyszący autoagresji nie wydobywa się bezpośrednio z krtani artysty, ale przybiera zmechanizowaną formę zapisu audio. Performance ten manifestuje złożoną postawę artysty wobec ciała oraz fascynację jego technologicznym rozszerzeniem.
(KK)