W 2020 roku główną osią działania Departamentu jest katastrofa klimatyczna oraz jej przyczyny i skutki w wymiarze społecznym, politycznym, ekologicznym, instytucjonalnym, artystycznym, etycznym i filozoficznym. Katastrofa, która nie „wydarzy się w najbliższej przyszłości”, ani nie „dzieje się gdzieś daleko”, lecz która już się wydarzyła i z którą musimy sobie radzić tu i teraz. Aktualna sytuacja wymaga porzucenia dobrze znanych, utrwalonych schematów myślenia i otwarcia się na to, co jeszcze nieznane. Potrzebujemy zaangażowania wszystkich zmysłów, rozwijania empatycznej wrażliwości i odrzucenia anachronicznych podziałów na ludzkie i naturalne, społeczne i środowiskowe, wewnętrzne i zewnętrzne, na „my” i „inne”.

Departament Obecności to także próba poszukiwania nowych formuł instytucjonalnych, które będą odpowiadać na radykalnie zmieniające się wyzwania i potrzeby w drugiej dekadzie XXI wieku. Jak katastrofa klimatyczna i jej konsekwencje wpływają na działanie instytucji publicznej? Jaki kształt powinno przyjąć muzeum w momencie planetarnej i systemowej zmiany? Instytucje kultury w większości działają zgodnie ze, współodpowiedzialną za aktualny kryzys, logiką nieustannego wzrostu, intensywności, rywalizacji, nieokiełznanej konsumpcji kultury i nadprodukcji wydarzeń. Staramy się zmienić tę konfigurację, wykorzystując istniejące zasoby, opierając nasze działania na współpracy i zmniejszając ich intensywność.