FW JG  to zapis wideo performansów Justyny Górowskiej, które powstały w latach 2009–2015. Te krótkie autoterapeutyczne prace były bezpośrednio inspirowane fotografiami Franceski Woodman, amerykańskiej artystki żyjącej w latach 1958–1981. Woodman znana była z inscenizowanych autoportretów, na których przedstawiała siebie w nieoczywisty sposób, półnagą, skrywającą się za przedmiotami, ujętą w nieostrości czasu i przestrzeni. Jej prace wyrażały efemeryczne stany emocjonalne, ilustrowały doświadczenie pustki, zestawiając pojęcie teraźniejszości z ponadczasowością. Woodman zmagała się z depresją, która tragicznie zakończyła jej życie. Górowska, nawiązując bezpośrednio do tych fotografii, starała się nie tylko zrekonstruować alegoryczne zestawienia samych obrazów, ale też eksplorowała pojęcie tożsamości oraz oswajała cielesność i seksualność, starając się odtworzyć emocje towarzyszące Woodman. Czerpiąc inspirację z konkretnych miejsc, takich jak wieś w Beskidach, Kraków czy wyspy w Indonezji, kreowała przestrzenie obecności i niebycia.

(P.R.K.)