W pracy Pusty kieliszek Irena Nawrot powraca do własnego doświadczenia bliźniactwa, które było dominującym motywem jej twórczości fotograficznej i filmowej w latach 80. Na nakręcony kamerą Krasnogorsk film składają się wizualne motywy oddzielania i łączenia, przeplatane zbliżeniami na nagie ciało artystki. Nawrot odwołuje się do doświadczenia posiadania siostry bliźniaczki obserwowanego z perspektywy cielesności. Balansuje pomiędzy niewinnością a prowokacją, ujawniając erotyczność tego podwojenia tożsamości. Podobnie jak w innych swoich filmach, artystka sięga tu do estetyki absurdu oraz symboli zakorzenionych we freudowskiej psychoanalizie.

(P.Ś.)