Obraz bez tytułu z serii Obrazy Mistyczne , to jedno z najbardziej charakterystycznych płócien artystki z tego okresu. Jest namalowany płasko, szerokimi pociągnięciami pędzla, z kontrastowymi zestawieniami barw: czerni, czerwieni, żółcieni i bieli. Praca przedstawia postać kobiety w masce weneckiej, która dotyka językiem płatków róży. Zarówno twarz postaci, jak i kwiat róży, namalowane są w monochromatycznej czerni i bieli, a czerwone i czarne linie przywodzą na myśl kreślarstwo techniczne oraz motywy z malarstwa awangardowych abstrakcjonistów. Czerwone prostokąty, ukośne linie i strzałki dynamizują kobiecą twarz przedstawioną na żółtym tle. Obraz był w swojej pierwotnej wersji prezentowany na wystawie dyplomowej w pobliżu betonowej rzeźby płonącej róży. Przedstawiał wówczas tylko głowę pochyloną nad otwartym kwiatem. Został przez artystkę przemalowany w 1990 roku. Obrósł symbolami religijnymi oraz inskrypcjami.
W figuratywnej kompozycji pojawiają się po raz pierwszy geometryczno-Obrazów Mistycznych jest symboliczna: biel jest atrybutem światła i symbolizuje duchową przemianę, żółcień można interpretować jako symbol aktywności umysłowej i rozsądku, a czerwień – płodności i odwagi. W szerszej perspektywie kolory te mają się odnosić do mistycznych przemian i rytuałów.
Obraz był częścią pracy dyplomowej artystki zatytułowanej Niech miłość i wiara staną się również moim udziałem , którą obroniła w warszawskiej ASP pod kierunkiem Tadeusza Dominika w 1988 roku. Na wystawę w Galerii Dziekanka składały się prace podejmujące wątki mistyczno-duchowe i religijne zderzone z pracami abstrakcyjnymi. Teoretyczny aneks do dyplomu nosił tytuł Tak mało kobiet . Artystka ukazywała w nim swoje własne plany artystyczne w kontekście hegemonii mężczyzn w sztuce. Miał formę literackiego wyznania skontrastowanego z cytatami z Biblii, Eriki Jong i Adolfa Hitlera.
Nakład: unikat
Sposób nabycia: zakup10.10.2023