Aktywność poetycka Ewy Partum polegała na rozsypywaniu pojedynczych liter alfabetu w pozaartystycznej przestrzeni: na wietrze, w morzu, w przejściu podziemnym. Gest artystki prowadził do dekonstrukcji języka, którego gramatyka, syntaktyka i semantyka narzucają wypowiedzi artystycznej określone ramy. Jej poematy kreował przypadek, nadający językowi bardziej otwarty i procesualny charakter. Konfrontacja z kojarzonymi z kobiecością żywiołami (woda, wiatr) pozwalała zmierzyć się z tkwiącymi w języku patriarchalnymi schematami.
Praca znajduje się w kolekcji Tate Modern w Londynie, Muzeum Narodowego Reina Sofia w Madrycie oraz Fundacji Generali w Wiedniu.
Opis na podstawie: Ł. Ronduda, Sztuka polska lat 70. Awangarda, Warszawa 2009.
Rok powstania: 1971
Czas trwania: 5'53''
Język: bez dźwięku
Oryginalne media: 8 mm
© kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
Sposób nabycia: depozyt
Forma własności: depozyt
