Kolekcja

Aktywność poetycka Ewy Partum polegała na rozsypywaniu pojedynczych, wyciętych z papieru liter alfabetu w pozaartystycznej przestrzeni: w przejściu podziemnym, na zboczu góry, w morzu. Gest artystki prowadził do dekonstrukcji języka, którego gramatyka, syntaktyka i semantyka narzucają wypowiedzi artystycznej określone ramy. Jej poematy kreował przypadek, nadający wypowiedzi bardziej otwarty i procesualny charakter. Konfrontacja z kojarzonymi z kobiecością żywiołami (woda, wiatr, który roznosi litery) pozwalała zmierzyć się artystce z tkwiącymi w języku patriarchalnymi schematami. Poem by Ewa z jednej strony uważany jest za klasyczną pracę polskiego konceptualizmu i poezji wizualnej, z drugiej zaś stanowi ważny punkt odniesienia dla współczesnej sztuki feministycznej.