Śpiewająca młodzież

Każda grupa śpiewająca to czołg, odgrywający swoją rolę w zdobywaniu zamku reakcyjnej polityki kulturalnej.

Endre Székely, W stronę światła. Śpiewający robotnik, 1947

Co śpiewali młodzi ludzie w latach 50. XX wieku, a co śpiewają dzisiaj? Jakie przesłanie mają piosenki pisane z pozycji władzy? Jakie idee wcielają w życie dzieła sztuki w przestrzeni publicznej? O czym śpiewają ulubione zespoły reżimu?

Śpiewająca młodzież to ponad ludzkiej wielkości postacie z aluminium przedstawiające dwie dziewczynki i chłopca z fletnią, które są świadectwem ostatnich 70 lat burzliwej historii Węgier, w których muzyka i kultura pozostawały ważnym elementem życia młodych ludzi i kluczowym narzędziem w rękach władzy do promowania swoich ideologii. Te trzy postacie są multiplikowane na scenie: nasz świat, reprezentowany w tych piosenkach, ożywa dzięki występom sześciu młodych śpiewaków-performerów, przy oryginalnej muzyce Máté Szigetiego. Prezentacja pracy w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie wobec rzeźby Przyjaźń (Pomnik Przyjaźni Polsko-Radzieckiej) Aliny Szapocznikow oraz z widokiem na Pałac Kultury i Nauki pozwala spojrzeć na tę historię w jeszcze szerszym kontekście historii nie tylko Węgier, ale całego regionu. 

Śpiewająca młodzież to efekt wspólnej pracy naszego zespołu twórców i wykonawców. W trakcie współpracy podzieliliśmy wymagane zadania i role w oparciu o kompetencje i dostępność, pozostawiając przestrzeń na możliwość wzajemnej nauki. Dążyliśmy do stosowania feministycznych zasad dramaturgicznych, w tym transparentności, unikania samoeksploatacji i wykorzystywania siebie nawzajem, a także praktykowania różnych form opieki.

Napisane i wyreżyserowane przez Judit Böröcz, Bence György Pálinkás, Máté Szigeti
Muzyka: Máté Szigeti
Dyrektor chóru: Péter Fehérváry
Choreografka: Zsófia Tamara Vadas
Światło: Balázs Szabon
Wideo: Sári Ember
Zdjęcia: Sári Ember, Dániel Pék, Fortepan/Kovács József
Dokumentacja: László Dinea, András Szőnyi
Tłumaczenie: Anna Bentley (EN), Sophia Matteikat (DE)
Wykonawcy: Péter Fehérváry, Maxim Jurin, Tamás Kiss, Katalin Mezei, Eszter Sokhegyi, Máté Szilvay
Technik oświetlenia: Balázs Szabon
Produkcja: Trafó House of Contemporary Arts

Kurator: Tarek Abou El Fetouh

Współpraca: Gmina Budapeszt, Program Grantowy Staféta, Narodowy Fundusz Kultury, FÜGE Productions, Jurányi Art Incubator House, New Performing Arts Foundation (Új Előadóművészeti Alapítvány)

Produkcja została zrealizowana w ramach programu Staféta ogłoszonego i wspieranego przez Gminę Budapeszt, z dodatkowym wsparciem Ministerstwa Zasobów Ludzkich.
Spektakl powstał w ramach międzynarodowego partnerstwa Liberty, wspieranego przez Program Kreatywna Europa Unii Europejskiej.