Realizm zawodowy. Rozmowa z Julią Bryan-Wilson

W 2012 roku Julia Bryan-Wilson opublikowała tekst ‘Occupational Realism’ (Realizm zawodowy), w którym zaproponowała niezwykle użyteczny termin, opisujący specyfikę wielu współczesnych praktyk (post)artystycznych. Bryan-Wilson gra z dwuznacznością przymiotnika „occupational” w języku angielskim, mając na myśli zarówno czynności „zawodowe”, jak i „okupacyjne”. Teoretyczka pisała: „artyści wykonują zwykłe, obowiązkowe czynności zawodowe w ramach wysoce elastycznych kategorii sztuki. W tym przypadku praca staje się sztuką a sztuka staje się pracą”. O koncepcji „realizmu zawodowego” porozmawiamy w kontekście praktyk artystek i artystów prezentowanych na Wystawie niestałej, innych twórczyń i twórców współczesnych, takich jak Renzo Martens, Orla Barry oraz programów kontynuujących tradycję Artist Placement Group. 

Rozmowa odbędzie się w języku angielskim.

Julia Bryan-Wilson jest profesorką sztuki współczesnej i studiów LGBTQ+ na Uniwersytecie Columbia. Jej zainteresowania badawcze obejmują teorię feministyczną i queer, teorię pracy artystycznej, performans i taniec, historię rzemiosła, fotografię, wideo, kulturę wizualną epoki atomowej oraz praktyki kolektywne. Od 2019 roku Bryan-Wilson jest kuratorką w Museu de Arte de São Paulo. Jest autorką czterech książek: Art Workers: Radical Practice in the Vietnam War Era (University of Californian Press, 2009); Art in the Making: Artists and Their Materials from the Studio to Crowdsourcing (with Glenn Adamson, Thames & Hudson, 2016); Fray: Art and Textile Politics (University of Chicago Press, 2017); oraz Louise Nevelson’s Sculpture: Drag, Color, Join, Face (Yale, 2023).