Krakelura Pavo i ja

Praca Slavena Tolja odznacza się szczególnym skupieniem na jego rodzinnym Dubrowniku i jego napiętej tkance społecznej, a także na rozpadzie Jugosławii. Zwłaszcza po oblężeniu tego miasta w 1991 roku Tolj poszerzył zakres swoich poszukiwań i zajął się problemami globalizacji. Główny motyw działający w tej subtelnie, delikatnie skonstruowanej pracy polega na unikaniu bezpośredniego języka czy obrazów, a zatem i poczucia intymności pomiędzy artystą, obiektem a widzem w ramach procesu, który Tolj nazwał „zawłaszczeniem percepcyjnym”.

Uwaga. W performansie występują sceny nagości.