Diane Severin Nguyen (ur. 1990 w Carson, Kalifornia) jest amerykańską artystką wizualną, która posługuje się medium filmu i fotografii. Jej prace powstają zarówno w oparciu o analizę mediów społecznościowych czy tekstów filozoficznych, jak i obserwację miejskich odpadów i resztek. Artystkę interesuje zacieranie granic między kulturą wysoką i popularną, tym, co naturalne i sztuczne, a także mechanizmy konstruowania wizerunku w relacji do historycznych form propagandy wizualnej.
Film JEŚLI REWOLUCJA TO CHOROBA został nagrany w Warszawie w 2020 roku – pierwszym roku pandemii COVID-19. Miasto było częściowo opustoszałe i cichsze niż zwykle. Nguyen zebrała grupkę nastolatków, które na tle budynków z czasów PRL-u wykonywały przygotowane dla nich układy choreograficzne (opracowane przez Alvina Trana we współpracy z artystką). Napisana do filmu muzyka czerpie z estetyki K-pop, niezwykle popularnego, również wśród młodzieży w Polsce, gatunku, który jest współcześnie jednym z głównych koreańskich narzędzi dyplomacji kulturalnej. Narracja filmu zbudowana jest wokół historii osieroconej dziewczyny wietnamskiego pochodzenia, która staje się częścią nowej wspólnoty. W tej roli występuje Weronika Nguyen, którą artystka wyszukała na Instagramie, zestawiając swoje nazwisko z różnymi polskimi imionami.
Diane Severin Nguyen rekonstruuje i rozbraja narzędzia propagandy wizualnej. Sięga po formułę wideoklipu i nadaje filmowi melodramatyczny charakter za pomocą narracji w pierwszej osobie, żonglując cytatami historycznymi zmiksowanymi z poezją. Film odwołuje się do powidoków starego porządku geopolitycznego, napięć między Wschodem i Zachodem, (wietnamską) Północą i Południem, zimnowojennych sojuszy, dawnej współpracy pomiędzy państwami bloku wschodniego i Południowej Azji. Zostały w nim użyte fragmenty tekstów filozofki Hannah Arendt, anarchistki z Frakcji Czerwonej Armii Ulrike Meinhof czy przywódcy Chińskiej Republiki Ludowej Mao Zedonga. Jednocześnie poprzez taniec odbywa się tu egzorcyzm nad przeszłością, otwiera się możliwość poszukiwania własnej tożsamości, autoekspresji, postnarodowej wspólnoty.
(S.C.)