Wojciech Puś: Endless
Rezydencja w Departamencie Obecności
"Endless", dzięki uprzejmości Wojciecha Pusia
Od 2016 roku, Wojciech Puś realizuje Endless — zmysłową architekturę obrazu, światła i dźwięku, która staje się nośną strukturą dla poetyckiego eseju-snu o tożsamościach w procesie. Choć wielokrotnie przybierała ona zróżnicowane formy — od fabuły filmowej, po kinematograficzne performanse i swobodne sytuacje — jej prawdziwą esencją jest nieformalna wspólnota performerów o różnym pochodzeniu społecznym, tożsamości płciowej, narodowości, czy statusie migracyjnym (Chile, Francja, Meksyk, Polska, Ukraina).
To właśnie splot ich osobistych historii, razem z fragmentami utworów literackich, dzieł filmowych, pamiętników i zapisków snów, tworzy mozaikową osnowę, którą Puś sytuuje w kategoriach queerowej abstrakcji. Ta estetyczna utopia pociąga za sobą zmianę w myśleniu o transformacji płci, rozciągając doświadczenie przemiany na najbardziej uniwersalne, egzystencjalne doznanie jednostki.
Tym samym, Puś wykracza poza identyfikację „ artysty queerowego”, czy aktywistyczną afirmację w duchu Pride, zapraszając widza do wspólnoty Endless, w której odnajdujemy odniesienia do nowofalowego filmu Alaina Resnais, Zeszłego roku w Marienbadzie, kroniki życia na jawie i śnie francuskiego pisarza Michela Leirisa, Noce bez nocy i kilka dni bez dnia, czy eksperymentalnej powieści Testo Junkie Paula B. Preciado.
Jednak w sercu Endless najsilniej pulsuje kalejdoskop postaci, które go współtworzą: Magdalena Wawrzyńczak — transseksualna performerka pracująca na co dzień jako fryzjerka, Szymon Czacki — aktor Narodowego Starego Teatru w Krakowie, Jorge Benavides — queerowy aktywista i seksualny terapeuta, Anton Tsyhulskyi — grafik i zawodnik MMA, Pierre Emö — aktor filmowy i teatralny spełniający się w projektach pornograficznych, jak i kinie mainstreamowym, Pat Dudek — androgyniczny model, reżyser i muzyk, czy Lina Bembe — aktorka i performerka porno. Te proste kody identyfikacji i charakterystyki postaci wyłamują się jednak utartym schematom polityk tożsamościowych, bohaterowie przenikają się i rozmywają w sobie nawzajem, karmiąc się odpryskami pękniętych luster. Tworząc abstrakt.
Narracja i dramaturgia Endless rozgrywa się, w kilku odsłonach, przez trzy dni, 28-30.09. W piątek wieczorem publiczność Muzeum będzie mogła uczestniczyć w performansie Night as Nights ze specjalnym udziałem muzyka eksperymentalnego Thomasa Könera. W sobotę zapraszamy na „вітер з'єднує нас” + Kinky Kino: świadectwa uczestników performansu, oraz pokaz filmowy z udziałem performerów i muzyką na żywo w wykonaniu Wojciecha Pusia i Antona Tschulskyiego. Niedzielny performans Day as Days zwieńczy rezydencję Endless oraz cały cykl „Duma i Uprzedzenie: nowe praktyki godnościowe” Departamentu Obecności.
Endless nie jest jednak drogą, która wyznacza koniec lub finalny cel. Paradoksalnie, jeśli jest to podróż, to właśnie do „teraz”. Jak bowiem pisze badaczka Maggie Nelson, w naszej kulturze, tak bardzo faworyzującej racjonalne rozwiązania i rezolucje, „sometimes the shit stays messy.”
Niedzielny performans i filmy pokazywane podczas sobotniego pokazu Endless zawierają treści tylko dla widzów dorosłych.
28.09 (PT) 19:00, Wojciech Puś i Endless, Performans “Night as Nights”, live act: Thomas Köner
29.09 (SOB) 17:00, Wojciech Puś i Endless, “вітер з'єднує нас” + Kinky Kino: Świadectwa uczestników performansu oraz pokaz filmowy z udziałem performerów, muzyka Wojciech Puś i Anton Tschulskyi
30.09 (ND) 14:00, Wojciech Puś i Endless, Performans “Day as Days”
