Używamy Cookies w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Korzystanie z serwisu jest równoznaczne ze zgodą na wykorzystanie plików cookies w celach statystycznych . Dalsze korzystanie z tego serwisu oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Możesz zarządzać ciasteczkami poprzez ustawienia przeglądarki. Więcej informacji w naszej polityce prywatności.
Wiek XX: między negacją a substrakcją Archiwum i utopia w XX wieku
W trakcie najbliższego wykładu skupimy się na dwóch książkach kreujących całościową, filozoficzną wizję dwudziestego wieku. Są nimi Obiekt wieku [L’objet du siècle] Gerarda Wajcmana oraz Wiek [Le siècle] Alaina Badiou.
Punktem wyjścia obu tych prac jest psychoanaliza Jacques’a Lacana wykorzystana do analizy wydarzeń politycznych oraz rewolucji artystycznych ubiegłego stulecia. Według Wajcmana wiek XX krąży wokół idei negacji i nieobecności, a jego centralnym wydarzeniem jest Shoah. Dla Badiou z kolei ubiegłe stulecie to teren dominacji „pasji realnego”, rewolucyjnego zapału i bezwzględnego poszukiwania nowości „tu i teraz”.
Wiek dwudziesty poszukiwał, bezskutecznie, nie tyle odpowiedzi na nieobecność, ile własnej figury substrakcji. W trakcie wykładu będziemy porównywali te dwie koncepcje nie tylko na poziomie filozoficznych analiz, ale także interpretacji sztandarowych postaci sztuki XX wieku: Malewicza i Duchampa, a także Alfredo Jaara.