Najpiękniejsza plomba. Architektura uzupełniająca po 1945
Mister Warszawy 50 lat później

  • Najpiękniejsza plomba. Architektura uzupełniająca po 1945

    Wielorodzinny budynek mieszkalny o charakterze uzupełniającym, przy Ul. Sczanieckiej 3, realizacja lata 1962-1967, lokalizacja dzielnica Łazarz, proj.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza na kolejne spotkanie w ramach cyklu „Mister Warszawy 50 lat później”.

Doświadczenia powojennej odbudowy i kreowania przestrzeni miast, odcisnęły niewątpliwe piętno na twórczości architektonicznej. „Jednej rzeczy w tym względzie nie wolno: budować tak jak kiedyś. Budować trzeba zawsze jak się dziś buduje” przestrzegał Leopold Tyrmand. W tym kontekście przyjrzymy się powszechnemu zjawisku tworzenia zabudowy uzupełniającej, tzw. plomb, na przykładzie śródmieścia Poznania. Jako reprezentatywne zostaną ukazane trzy dzielnice miasta Jeżyce, Wilda i Łazarz w przestrzeni, których pojawiło się najwięcej modernistycznych wypełniaczy historycznej tkanki miasta. Prezentacji poszczególnych obiektów architektonicznych towarzyszyć będą rozważania autora nad zagadnieniami architektury budynków w odniesieniu do europejskich koncepcji odbudowy miast.

Adam Nadolny jest absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej. Od 2006 roku jest związany z Zakładem Historii Architektury i Urbanistyki (WAPP), w którym prowadzi badania dotyczące min. urbanistyki i architektura Poznania w drugiej połowie XX wieku oraz architektury i miasta w przestrzeni filmowej. Autor ponad 70 publikacji z zakresu historii architektury, urbanistyki i planowania przestrzennego publikowanych. Członek Towarzystwa Urbanistów Polskich oddział Poznań. Członek Komisji Architektury XX wieku w ramach struktur PKN ICOMOS.

Zobacz także: