KINO MSN #7
Filmy Wojciecha Bąkowskiego i Artura Żmijewskiego
Kadr z filmu Wojciecha Bąkowskiego, „Analiza wzruszeń i rozdrażnień. Część 2”, 2016.
[Kolorowy rysunek. Korona drzewa na pogodnego nieba. Na tle zielonych liści ciemny prostopadłościan - mroczny pokój z pojedynczym łóżkiem.]
Kadr z filmu Artura Żmijewskiego, „Plan B”, 2019.
[Kadr czarno-biały. Pochylona postać w masce, wynurza się z mroku ciasnego przejścia.]
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza na filmowy czwartek online w ramach cyklu KINO MSN.
Dnia 14 maja 2020 roku o godz. 19:00, na naszym kanale YouTube, zaprezentujemy dwa nowe filmy spośród prac polskich artystów, zrealizowanych w ostatnim czasie i od niedawna należących do Filmoteki Muzeum. Tym razem będą to filmy Wojciecha Bąkowskiego oraz Artura Żmijewskiego.
W kolejnych odsłonach cyklu zaprezentujemy ponadto filmy Jany Shostak i Jakuba Jasiukiewicza oraz Oskara Dawickiego.
Wojciech Bąkowski, „Analiza wzruszeń i rozdrażnień. Część 2”, 2016, 10’33 min.
Narrator filmu Bąkowskiego znajduje schronienie w przestrzeniach prywatnych: własnym pokoju i własnym umyśle. Izoluje się w nich snując wewnętrzny monolog o targających nim emocjach i lękach, ale też przeżywanych pasjach, porywach i odjazdach. Schodzi coraz głębiej w głąb samego siebie.
Ukazując ten egzystencjalny stan artysta porusza struny, które wywołują w nas uczucia niejasne – trudno definiowalne, a jednak znajome. Indywidualna i skrajnie subiektywna opowieść oddaje dzięki temu pewną bardziej uniwersalną kondycję. Strumień świadomości ilustrują animowane sekwencje utrzymane w charakterystycznym dla Bąkowskiego stylu – mimo enigmatyczności są niezwykle celne, dając wgląd w całe, odrębne światy.
Artur Żmijewski, „Plan B”, 2019, 4’13 min.
Ukryte pod zlewem przejście wiedzie grupę ludzi z dobytkiem w walizkach do pomieszczenia z wielopiętrowymi pryczami, odrapanymi ścianami i zdewastowaną infrastrukturę sanitarną. Tam znajdują schronienie. W letargicznej atmosferze oczekiwania starają się kultywować rytuały codzienności. Tego rodzaju skrytka przywodzi na myśl wydarzenia z przeszłości: II wojnę światową, atomowy wyścig zbrojeń, prześladowania grup etnicznych i wyznaniowych w XX wieku. Bardziej współcześnie kojarzyć się może ze schronami przygotowywanymi przez przedstawicieli kultury preppersów, przeżywającej rozkwit w obliczu coraz poważniejszego zagrożenia kataklizmami wywołanymi globalnym ociepleniem.
Nie znamy powodu, dla którego postaci z filmu Żmijewskiego szukają schronienia. Trudno też usytuować ich w czasie. Wyglądają współcześnie, ale nagrany na taśmie 16 mm, czarno-biały film przypominać może także archiwalny materiał dokumentalny z odległej przeszłości. To niedopowiedzenie otwiera film na nowe konteksty, nadając mu niepokojącą aktualność w dobie pandemii i społecznej izolacji.
