Karol Marks jako poeta nowoczesności
Prof. Agata Bielik-Robson

  • Karol Marks jako poeta nowoczesności

    Krzysztof M. Bednarski, „Portret Karola Marksa”, 1978

W wykładzie tym zajmiemy się Marksem jako apologetą epoki nowożytnej.

Przeanalizujemy pierwsze strony Manifestu komunistycznego, który rozpoczyna się od gwałtownej i peotycko natchnionej pochwały wczesnego kapitalizmu jako formacji inaugurującej nowoczesność: „nową erę“ (die Neuzeit) w relacjach między jednostką, jej społeczeństwem i otaczającym ją materialnym światem. Podpierając się egzystencjalną interpretacją marksizmu dostarczoną przez Marshalla Bermana w jego książce pt. „Wszystko, co stałe, rozpływa się w powietrzu”, pokażemy, w jaki sposób Marks rozumie wiodące obietnice i nadzieje epoki nowoczesnej i dlaczego uważa komunizm za ich jedynie logiczne spełnienie. Zastanowimy się także, czy ta komunistyczna wizja, wieńcząca Manifest, jest rzeczywiście ostatnim możliwym słowem w rozwoju modernitas, w której – pomimo zapewnień postmodernistów – wciąż żyjemy.
 

  1. Karol Marks, Fryderyk Engels, Manifest komunistyczny, w: Dzieła, T. IV, Książka i Wiedza, Warszawa 1962.
  2. Marshall Berman, Wszystko co stałe, rozpływa się w powietrzu, Universitas, Kraków 2006.

Inne wydarzenia z tego cyklu: