Nowa publikacja L'Internationale
Preparing to Exit: Art, Interventionism and the 1990s
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie poleca lekturę nowej publikacji wydanej nakładem L'Internationale, czyli konfederacji europejskich muzeów i ośrodków badawczych zajmujących się sztuką współczesną. „Preparing to Exit: Art, Interventionism and the 1990s” dostępne jest bezpłatnie online.
Zbiór esejów, wywiadów i zdjęć powstał w związku z aktualnym zainteresowaniem L'Internationale latami 90-tymi, a w szczególności chęcią zidentyfikowania takich działań i sojuszy z tamtej epoki, które rezonują z naszymi własnymi. Większość optymistycznych twierdzeń z tamtego okresu była pychą - zwłaszcza obietnica, że technologia i polityka po zimnej wojnie zmienią świat w „globalną wioskę”, a związane z tym upowszechnienie społeczeństwa obywatelskiego i liberalnej demokracji zapoczątkuje „koniec historii”. Instytucje kulturalne - w tym muzea i galerie, które dziś tworzą konfederację L'Internationale - zostały obarczone zadaniem rozszerzenia społeczeństwa obywatelskiego i dostarczenia obrazu wspólnej, integrującej przyszłości. Rzeczywiście, należące do konfederacji Museu d'Art Contemporani de Barcelona (MACBA), Museo Reina Sofía w Madrycie i Salt w Stambule zostały utworzone na przełomie lat 90. i 00. w celu wzmocnienia życia obywatelskiego - projekt ten trwa nadal. Jednocześnie wiele konfliktów obecnej epoki można przypisać tamtemu okresowi zawirowań społecznych i kulturowych. Następstwa rozpadu Związku Radzieckiego w 1992 roku odbijają się dziś echem w postaci wojny Rosji na Ukrainie.
Istnieje jednak również inna, mniej znana wersja lat 90., z której wyłoniły się alternatywne, często bardzo lokalne przejawy polityki kulturalnej i aktywizmu politycznego, i która może stanowić inspirację dla innych przyszłości. Tę wersję kształtowały interwencje artystów i aktywistów, którzy działali zbiorowo i we współpracy ze swoimi społecznościami, w pozornie „marginalnych” miejscach i bez wsparcia dostępnego w centrach turbokapitalistycznego boomu lat 90. Wiele z ich prac wydawało się niezrozumiałych i było odrzucanych przez ówczesnych komentatorów jako peryferyjne, zwłaszcza gdy przenosiły się z miejsca pochodzenia w inne miejsca. A jednak ten dorobek wydaje się teraz żywotny i aktualny, podobnie jak głośne, współczesne wezwania do dekolonizacji i samostanowienia: praw ludów do ich ziemi, do kształtowania swoich kultur, do określania systemów ekonomicznych i politycznych, w których żyją - mówiąc wprost, prawa do przyszłości.