Kolekcja

W początkowej fazie twórczości artystka posługiwała się wielkoformatową fotografią, którą układała w dyptyki lub poliptyki, inspirując się sztuką religijną. Dokonywała modyfikacji przedstawień ikonograficznych zakorzenionych w historii sztuki, by opowiedzieć o współczesnych problemach związanych z cielesnością i rolami płciowymi. „Dziesięć Panien” nawiązuje do biblijnej przypowieści Jezusa Chrystusa o Pannach Mądrych i Głupich (Mt 25). Przedstawienie „Dziesięciu Panien” w sztuce było popularne jako rzeźbiarski element portali gotyckich kościołów katedralnych. Odnosiło się do właściwości ludzkiego umysłu i miało charakter moralizatorski, a w sensie ikonograficznym było zapowiedzią Sądu Ostatecznego. „Dziesięć Panien” w interpretacji Górnej to instalacja fotograficzna składająca się z aktów kobiet. Fotografie miały charakter prywatny, wyczuwalne jest zawstydzenie modelek własną nagością, zdjęcia nie przystawały do wzorców znanych z reklamy czy kultury popularnej. Artystkę interesowała kwestia macierzyństwa jako momentu zwrotnego w życiu kobiety, więc pracę uzupełniały wyniki badań USG każdej z bohaterek fotografii, wskazujące, że połowa z nich była w ciąży. Artystka odniosła się do przypowieści w stylizacji portretów, ale nie dzieliła swoich bohaterek na Mądre i Głupie, według kryterium wyboru macierzyństwa – późniejsze losy kobiet mogły potoczyć się w różny sposób.