Widoki na przyszłość lat 40.
Dorota Jarecka, prof. Luiza Nader, dr Piotr Słodkowski

  • Widoki na przyszłość lat 40.

    Marek Włodarski, "Cztery sceny we wnętrzu", 1933

Muzeum sztuki Nowoczesnej w Warszawie zaprasza na panel dyskusyjny z udziałem Doroty Jareckiej, prof. Luizy Nader i dr. Piotra Słodkowskiego.

Lata 40. XX wieku są obecnie najżywiej chyba badaną dekadą w historii sztuki w Polsce. Obejmują nie tylko graniczne doświadczenia wojny i Zagłady Żydów, lecz także początki implementowania komunizmu w Europie Środkowej, projekty sztuki socjalistycznej oraz gwałtowną recepcję nowych impulsów artystycznych.

Dorota Jarecka, Luiza Nader i Piotr Słodkowski będą rozmawiać o widokach na przyszłość lat 40.: nowych perspektywach badawczych, przeoczonych tematach, potencjalnych rewizjach i reinterpretacjach. Zastanowią się, jak wojna i powojnie determinowały kształt kultury i sztuki kolejnych dekad (jej kanon, tradycje, wykluczenia). Jak funkcjonowały konkurencyjne formy pamięci najbliższej przeszłości? Jak sztuka łączyła się z modernizacją, nowoczesnością i politycznością? Jak artyści odpowiadali na lokalne i globalne postulaty zaangażowania, humanizmu i socjalizmu? I czego możemy się z tego nauczyć?

Dorota Jarecka

historyczka i krytyczka sztuki, kuratorka. Jest współautorką książki Erna Rosenstein. Mogę powtarzać tylko nieświadomie wydanej w 2014 roku w Warszawie, którą poprzedziła seria wystaw artystki w Fundacji Galerii Foksal w Warszawie (2011), w Galerii Art Stations w Poznaniu (2011) oraz w Królikarni, Muzeum im. X. Dunikowskiego w Warszawie (2014). Opublikowała książkowy wywiad z Andą Rottenberg Już trudno (2013). Do 2012 pracowała jako krytyk sztuki w „Gazecie Wyborczej”. Obecnie przygotowuje pracę doktorską w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.

Luiza Nader

historyczka sztuki, zajmuje się sztuką nowoczesną i współczesną, inspiruje się post-humanistyką, teoriami związanymi z afektem i emocjami, pamięcią, archiwum, traumą. Autorka Konceptualizmu w PRL (2009) oraz licznych tekstów przewartościowujących obraz pola artystycznego lat 60. i 70. XX wieku. W swoich ostatnich badaniach koncentruje się na relacjach sztuki i wydarzeń/doświadczeń granicznych, na pracach artystycznych (i nie-artystycznych) z Zagłady i wobec Zagłady. Publikowała w takich czasopismach jak m.in. „Zagłada Żydów. Studia i materiały”, „Teksty Drugie”, „Konteksty”, „RIHA Journal”. Właśnie ukazała się jej najnowsza książka "Afekt Strzemińskiego. Teoria widzenia, rysunki wojenne, Pamięci przyjaciół – Żydów" (2018). 

Zobacz także: