THE BOOK LOVERS
Powieść jako forma sztuki

  • THE BOOK LOVERS

Cricoteka zaprasza do Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie na program wykładów i performansów - „The Book Lovers”.

Projekt jest próbą podjęcia systematycznych badań nad zjawiskiem powieści pisanych przez artystów. Pojawiały się one już w XX wieku, jednak to w ciągu ostatnich piętnastu lat wielu artystów zaczęło traktować powieść jako środek artystycznego wyrazu. Co ciekawe, nikt do tej pory nie zajmował się tym zagadnieniem. W rezultacie wielu piszących artystów nie zdaje sobie sprawy z tego, że inni też piszą powieści. The Book Lovers ma na celu zwrócenie uwagi na tę tendencję, która jak dotąd pozostała niezauważona. Projekt pojawia się w wielu odsłonach. Dzięki zaangażowaniu MHKA w Antwerpii jego podstawą jest kolekcja powieści pisanych przez artystów oraz równolegle tworzona baza danych dostępna online. Towarzyszy im seria wystaw, prezentacji, program performansów oraz tymczasowe księgarnie w różnych miejscach na świecie.

Niektórzy artyści zajmują się po prostu pisaniem powieści, dla innych gatunek ten stanowi środek artystycznego wyrazu, równoważny performansowi czy wideo. Ci drudzy, którym poświęcony jest nasz projekt, starają się doprowadzić do długotrwałego zaangażowania widzów w dzieło sztuki. Stosowane przez nich strategie twórcze, mające służyć samemu procesowi, a nie osiągnięciu ostatecznego wyniku, są sprzeczne ze strategiami dominującymi w instytucjach oraz na rynku sztuki. Powieści tworzone przez artystów wprowadzają do sztuk wizualnych elementy typowe dla literatury, takie jak fikcja, identyfikacja oraz zagadnienia autorstwa. Wszystkie z nich wskazują na chęć podważenia przekonań dotyczących indywidualnej tożsamości oraz stworzenia nowych miejsc intersubiektywnej wymiany. Z perspektywy historycznej powieści artystów wywodzą się z estetyki relacyjnej, a nie ze sztuki konceptualnej, choć tworzenie czysto tekstualnych prac sugerowałoby coś innego. Powieści nadają się też do produkcji i dystrybucji masowej, stały się metodą interwencji w sferze publicznej.

Prezentacja, organizowana przez Cricotekę we współpracy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, będzie miała formę platformy dyskusyjnej poświęconej zjawisku powieści pisanych przez artystów, widzianemu z różnych perspektyw. W ramach dwudniowego programu dyskutowane będzie przenikanie się literatury i sztuk wizualnych: od kartki papieru do powieści rozumianej jako obiekt relacyjny i forma interwencji publicznej, od pisania niekreatywnego do życia społecznego książki. Prezentacje będą przybierać bardzo różnorodną formę: wykładów, wywiadów i performansów, które powstaną specjalnie na potrzeby projektu. Mamy nadzieję, że razem z zaproszonymi ekspertami, dzięki zastosowaniu różnorodnych metod badawczych uda się poszerzyć pojęcie przestrzeni literackiej i wypracować nowe spojrzenie na widza, który teraz stał się czytelnikiem.

---

Z przyjemnością zapraszamy również do udziału w innym wydarzeniu związanym z fikcją w sztukach wizualnych, mającym miejsce w ten sam weekend. Jest nim trzecia odsłona projektu „Otwock” (zainicjowanego przez fundację Open Art Projects i Mirosława Bałkę) pod tytułem: „Nic o tamtym. Fikcyjne narracje”. Autokar zabierze gości spod Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie do Otwocka, po zakończeniu sobotniej części sympozjum, 26 października, o godz. 18.30. Powrót autokarem do Warszawy ok. godz. 23.00.

Tegoroczny program projektu „Otwock”: www.otwockstudio.pl/otwock/wydarzenia-3

26 Października 2013

11.00 | Powitanie gości

Natalia Zarzecka (Dyrektor Cricoteki) i Sebastian Cichocki (Zastępca Dyrektora Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie).

11.30 | Wprowadzenie

Prezentacja projektu The Book Lovers [Miłośnicy książek] przygotowana przez kuratorów: Davida Maroto i Joannę Zielińską

12.00 | Wykład: W ciemnościach burych psychicznej wietrznej trąby

Eseista i krytyk literacki Jan Gondowicz rozpocznie program wykładem, podczas którego omówi pojęcia związane z narratologią. Stworzy podstawę do dalszej dyskusji, objaśniając znaczenie takich terminów jak: wątek, fikcja, bohaterowie oraz identyfikacja na podstawie dzieł artystów/powieściopisarzy, w tym Witkacego.

13.00 | Wykład: Learn to Read Differently [Nauka innego czytania]

Simon Morris, autor powieści "Getting Inside Jack Kerouac’s Head", omówi
strategie zapożyczenia oraz podejście konceptualne do literatury, a także zagadnienia związane z autorstwem. Są one często wykorzystywane przez artystów i można je interpretować z punktu widzenia „pisania niekreatywnego” (nawiązując do książki Kennetha Goldsmitha, Uncreative Writing).

14.00–15.00 | Przerwa obiadowa

15.00 | Performans: Espahor Ledet Ko Uluner!

Performans na podstawie powieści Guy de Cointet, pod tytułem "Espahor Ledet Ko Uluner!" (wydanie własne, Los Angeles, 1973). Książka została opublikowana pod pseudonimem Qei No Mysxdod, w języku wymyślonym przez artystę. Dzięki uprzejmości Air de Paris.

16.00 | Wykład: The column which, licked till the tongue bleeds, „cures Jaundice (The Novel, after Roussel) [Kolumna, która lizana, aż język zacznie krwawić, leczy żółtaczkę (Powieść wg Roussela)]

Wykład Marka von Schlegella rzuci światło na historyczne i ideologiczne korzenie gatunku literackiego znanego pod nazwą powieści. Próba odpowiedzi na pytanie, czy brak oczywistej funkcji społecznej we współczesnym świecie daje wolność medium, jakim jest powieść oraz czy fakt ten może zostać wykorzystany przez artystów.

17.00 | czytanie na głos: Foxgloves of Central Park [Naparstnice z Central Parku]

Czytanie fragmentu noweli Yayoi Kusama z trylogii "The Hustler’s Grotto of Christopher Street". Kusama jest jedną z najwybitniejszych japońskich artystek współczesnych oraz autorką dwunastu powieści. Tekst przeczyta Marta Ojrzyńska, która wystąpi w kostiumie zaprojektowanym przez Duet Bracia.

27 Października 2013

11.00 | Wykład

Angielska artystka Lindsay Seers zaprezentuje własną powieść oraz projekt artystyczny It Has To Be This Way [Tak musi być]. Przedstawi fragmenty powieści i opowie, w jaki sposób wprowadza do swojej praktyki artystycznej zagadnienia związane z narracją, np. fikcję, identyfikację oraz historię.

12.00 | Wykład performatywny: Being Nothing [Być niczym]

Angus Cameron (wykładowca akademicki) opowiada w imieniu Goldin+Senneby (szwedzki duet artystyczny) o projekcie zatytułowanym Headless. Specyficzna metoda pisarska stosowana przez Goldin+Senneby, polegająca na tym,że każdy rozdział prowadzi do wydarzenia, które staje się zaczątkiem nowego rozdziału, stwarza szczególny rodzaj połączenia faktu i fikcji. Wykład w formie performansu poświęcony będzie paradoksalnym związkom między nicością a byciem, nieobecnością a obecnością, faktycznością a fikcyjnością, ich wciąż aktualnemu znaczeniu kulturowemu oraz temu, co mogą nam powiedzieć na temat doświadczania powieści pisane przez artystów.

13.00 | Wywiad: Art is a Haven, But Where’s the Crane to Unload? [Sztuka to przystań, ale gdzie jest żuraw do rozładowania?]

Cieszący się szerokim uznaniem pisarz i artysta Tom McCarthy (autor "Remainder") oraz pisarz Ingo Niermann ("The Future of Art") mówić będą o książkach nienapisanych – o tym, co nie jest publikowane oraz o tym, co jest publikowane, tj. o literaturze mainstreamowej, o kryzysie powieści jako gatunku literackiego i książce jako obiekcie, a także o roli, jaką w takiej sytuacji odgrywają sztuki wizualne.

14.00–15.00 | Przerwa obiadowa

15.00 | Wykład: Dear Reader: The Novel’s Call to Perform [Drogi czytelniku: powieść wzywa do działania]

Wykład Barbary Browning poświęcony będzie roli aktywnego czytelnika, czytaniu będącemu aktem performatywnym, który zmusza dzieło sztuki do uznania innego za podmiot oraz domaga się włączenia czytelnika do procesu twórczego. Powieść zostaje w ten sposób zdefiniowana jako przestrzeń intersubiektywna, która rozprzestrzenia się w sferze publicznej.

16.00 | Performans: Failed Comedy [Nieudana komedia]

Momus to znany muzyk eksperymentalny, artysta i pisarz. Z okazji prezentacji w Warszawie przygotuje performans na podstawie jednej ze swoich najnowszych książek, "The Book of Jokes [Księga dowcipów]". Idea jest prosta: występ Momusa utrzymany jest w konwencji stand-up, jednak opowiadane przez niego dowcipy nie są śmieszne; „umiera na scenie”, jak mówią komicy. Paradoksalnie jednak niepowodzenie nie udaje się, ponieważ na takim właśnie rozdziale polega tradycyjny performans.

17.00 | Wprowadzenie: Curating Artist Novels [Kuratorowanie powieści artystycznych]

Chus Martínez jest autorką "The Malady of Writing", projektu o książkach artystycznych realizowanego przez MACBA w Barcelonie. Jej wykład wyznaczy podstawowe założenia do podsumowującej dyskusji dotyczącej publicznego wymiaru powieści. Podstawową ideą jest odejście od wyobrażenia czytelnika jako jednostki odosobnionej i zdefiniowanie powieści jako formy interwencji publicznej. Proces odbioru wykracza tutaj poza przestrzeń wystawienniczą i nakłada się na codzienne doświadczenie czytelnika.

17.30 | Dyskusja panelowa: The Institutional Role [Rola instytucji]

Program zakończy dyskusja panelowa z udziałem kuratorów związanych z projektem The Book Lovers. Rozmawiać będą: Bart de Baere, Ann Demeester, Chus Martínez i Sebastian Cichocki. Tematem dyskusji będą konsekwencje wynikające z uznania powieści za obowiązującą formę sztuki. Paneliści będą szukać odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zaprezentować formę sztuki, która w przeważającej mierze opiera się na narracji i wymaga od widza długotrwałego zaangażowania.

Bart de Baere

Bart de Baere (ur. 1960) jest od 2002 roku dyrektorem Muzeum Sztuki Współczesnej w Antwerpii. Wcześniej, przez dwa lata zajmował się wyznaczaniem polityki w zakresie dziedzictwa kulturowego rozumianego w całości jako działalność niematerialna. Jeszcze wcześniej był przewodniczącym Flamandzkiej Rządowej Rady Muzealnej, a obecnie jest przewodniczącym Rady Kultury. Był też m.in. doradcą miasta Johannesburg w sprawie organizacji Biennale w Johannesburgu oraz członkiem Międzynarodowego Zarządu sieci Soros Centers of Contemporary Art in Eastern Europe. Był kuratorem Documenta IX w Kassel.

Barbara Browning

Barbara Browning jest autorką dwóch powieści – The Correspondence Artist (2011) i I’m Trying to Reach You (2012), wydanych przez Two Dollar Radio. Opublikowała też audiopowieść (Who Is Mr. Waxman?) oraz dwie pozycje akademickie (Samba i Infectious Rhythm). Zdobyła stopień doktora literatury porównawczej na Uniwersytecie w Yale, obecnie wykłada na Wydziale Sztuki Performans w Tisch School of the Arts wchodzącej w skład Uniwersytetu Nowojorskiego. Jest też poetką, tancerką, amatorsko zajmuje się grą na ukulele.

Angus Cameron

Angus Cameron brytyjski akademik związany z University of Leicester School of Management. Kształcił się w zakresie historii sztuki, stosunków międzynarodowych, międzynarodowej ekonomii politcznej, antropogeografii i dziennikarstwa. Zajmuje się badaniem związków między przestrzennością, nieokreślonością i byciem pomiędzy, performansem, narracją, wykluczeniem i wyłączeniem oraz pieniędzmi. Poza działalnością naukową Cameron jest też od 2008 roku „rzecznikiem / emisariuszem” projektu Headless realizowanego przez szwedzki duet performans Goldin+Senneby. W ramach tej współpracy Cameron wygłasza „wykłady-performansy” oraz występuje publicznie w innym charakterze w zastępstwie artystów. Pojawia się też w innych odsłonach projektu, np. w filmie dokumentalnym, kilku instalacjach oraz powieści kryminalnej "Looking for Headless".

Sebastian Cichocki

Sebastian Cichocki (ur. 1975) kurator i krytyk sztuki, zastępca dyrektora Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Zajmuje się głównie refleksją neokonceptualną w sztuce, nawiązuje do land-artu, sztuki środowiskowej z lat 70. Kurator licznych wystaw, m.in. wystawy Moniki Sosnowskiej w Pawilonie Polskim na 52. Biennale w Wenecji oraz Yael Bartany na 54. Biennale w Wenecji, Parku Rzeźby na Bródnie (2009–2012) czy Nowa Sztuka Narodowa (2012). Autor projektów kuratorskich w formie publikacji, np.
"A Cookbook for Political Imagination" (2011), "Future of Art Criticism as Pure Fiction" (2011), libretta opery instytucjonalnej "Wystawy mówione" (z Michałem Liberą, Grzegorzem Piątkiem i Jarosławem Trybusiem, 2011).

Guy de Cointet

Guy de Cointet (1934 – 1983) był artystą francuskiego pochodzenia, zamieszkałym w Kalifornii. Tworzył prace oparte na tekście oraz obiekty, które często wykorzystywał jako rekwizyty i scenografię w swoich teatralnych peformans. Jedna z jego realizacji łączy literacką łamigłówkę opartą na prozie Raymonda Roussel’a z wątkami z telewizyjnej opery mydlanej. Pefromans były odgrywane przez aktorów z Fabryki jak superstar Viva, oraz komik Billy Barty. Krytyk teatralny Frantisek Deak pisał o podejściu strukturalistycznym Cointeta: w sztukach takich jak Tell Me (1979), w których modnie ubrane aktorki różnie opisują białą kwadratową tablicę, na której prezentowane są czarne drukowane litery A, D, M i T – artysta zestawił „zwykłą życiową rozmowę z wymyślonym literackim językiem… wskazując że są to osobne style oraz że, z pewnej perspektywy, zwykła rozmowa będzie wyglądać na równie zmyśloną”. Jego prace miały wpływ między innymi na takich artystów jak Paul McCarthy, Mike Kelley, oraz Catherine Sullivan.

Ann Demeester

Ann Demeester (ur. 1975) jest od 2006 roku dyrektorką Appel arts centre oraz Appel Curational Programme. Studiowała filologię germańską. Pracowała jako dziennikarka pisząca o kulturze dla belgijskiej gazety „De Morgen” oraz redaktorka literacka i koordynatorka w „De Financieel-Economische Tijd”. Demeester była asystentką kuratora Jana Hoeta w Gandawie (Municipal Museum for Contemporary Art, SMAK) i Watou (Poetry – Summer 2000), była też jego zastępczynią, gdy kierował niemieckim muzeum MARTa Herford. W latach 2003–2006 była dyrektorką W139 w Amsterdamie. Była członkinią zespołów redakcyjnych magazynów literackich „Yang”, „A Prior Magazine” i „F.R. David”, pisała też eseje do katalogów na temat twórczości m.in. Luca Tuymansa, Michaela Borremansa, Jennifer Tee, Richarda Hawkinsa, Miki Rottenberg i Bjarne Melgaarda. W 2009 roku razem z Kestutis Kuizinas była kuratorką dziesiątej edycji Międzynarodowego Nadbałtyckiego Triennale Sztuki w Wilnie.

Jan Gondowicz

Jan Gondowicz (ur. 1950) jest warszawskim krytykiem, tłumaczem i eseistą. Z formalnego wykształcenia polonista, przechował z lat młodości styl myślenia właściwy naukom przyrodniczym. Uformowany w kręgu inspiracji surrealistycznych, zwraca się ku postaciom, dziełom i faktom pośrednim, ekscentrycznym i pozakategorialnym. Nietypowe zainteresowania i ich konsekwencje skłoniły go, by zbiorowi szkiców nadać tytuł "Pan tu nie stał" (2011). Jest też autorem bestiariusza "Zoologia fantastyczna uzupełniona" (1995, 2007), antologii tekstów surrealistycznych "Przekleństwa wyobraźni" (2010) i tomu esejów "Paradoks o autorze" (2011) oraz krótkiej monografii Schulz (2006). Jako tłumacz przyswoił polszczyźnie m.in. teksty Daniiła Charmsa, Josifa Brodskiego, Karela Čapka, Gustave’a Flauberta, Alfreda Jarry’ego, Raymonda Queneau i Georges’a Pereca. W tym roku ukażą się jego eseje "Duch opowieści".

Yayoi Kusama

Yayoi Kusama (ur. 1929) mieszka w Tokio. Znana głównie ze stosowania wzorów komponowanych z gęstych grochów i siatki oraz tworzenia ogromnych, intensywnych przestrzeni Yayoi Kusama wykorzystuje w swojej praktyce różne techniki, w tym malarstwo, rysunek, rzeźbę, film, performans oraz instalacje wywołujące wrażenie zatapiania się. Kusama urodziła się w Japonii w 1929 roku, a w 1957 wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie szybko znalazła się w epicentrum nowojorskiej awangardy. Sławę zyskała dzięki ogromnym obrazom Infinity Net oraz instalacjom wypełniającym całe galerie – widz znajdował się nagle w otoczeniu niezliczonych kolorowych wypustek z wypchanego materiału, często przypominających fallusa. Popularności przysporzył jej również posmak skandalu towarzyszący jej publicznym happeningom, podczas których na ulicach Nowego Jorku występowali nadzy mężczyźni i kobiety. W 1973 roku problemy ze zdrowiem psychicznym zmusiły artystkę do powrotu do Japonii, gdzie nadal była ważną postacią w świecie sztuki. Na Zachodzie powoli o niej zapominano, ale mniej więcej dziesięć lat temu nowe pokolenie zapoznało się z jej twórczością. Aktywna w różnych dziedzinach Kusama nadal tworzy zróżnicowane i wieloaspektowe dzieła. Jej zainteresowanie doświadczeniami zmysłowymi i instalacjami szczelnie wypełniającymi przestrzenie wraz z radykalną i obsesyjną historią miało znaczący wpływ na wiele ważnych trendów w sztuce współczesnej.

Chus Martínez

Chus Martínez (ur. 1972) hiszpańska kuratorka mieszkająca w Nowym Jorku. Posiada wykształcenie w zakresie filozofii i historii sztuki. Jest główną kuratorką El Museo del Barrio w Nowym Jorku. Była przewodniczącą wydziału i członkinią Core Agent Group podczas Documenta (13). Zajmowała stanowisko głównej kuratorki w MACBA w Barcelonie (2008–2010), dyrektora Frankfurter Kunstverein (2005–2008) oraz dyrektora artystycznego Sala Rekalde w Bilbao (2002–2005). Podczas 50. edycji Biennale w Wenecji (2005) Martinez była kuratorką Pawilonu Cypryjskiego, a w 2010 roku doradcą ds. kuratorskich 29. edycji Biennale w São Paulo. Regularnie wykłada, jest autorką wielu tekstów publikowanych w katalogach oraz tekstów krytycznych.

Tom McCarthy

Tom McCarthy (ur. 1969) mieszka w Londynie. Jest pisarzem i artystą, którego dzieła były tłumaczone na ponad dwadzieścia języków. Jego pierwsza powieść Remainder, poświęcona zagadnieniom traumy i powtórzeń, zdobyła w 2008 roku nagrodę Believer Book Award, a obecnie jest przygotowywana do sfilmowania. Trzecia powieść, C, poświęcona związkom melancholii i mediów technicznych, była nominowana do nagrody Booker Prize w 2010 roku. McCarthy napisał też książkę Tintin and the Secret of Literature (2006) badającą tematy i schematy pojawiające się w komiksach Hergé; powieść Men in Space, której akcja rozgrywa się w Europie Środkowej rozpadającej się gwałtownie po upadku komunizmu, jak też liczne eseje, publikowane m.in. w „The New York Times”, „The London Review of Books”, „Harper’s” i „Artforum”. Ponadto jest założycielem General Secretary of the International Necronautical Society (INS), na poły fikcyjnej sieci współpracy awangardowych pisarzy, filozofów i artystów, których prace wystawiano na całym świecie, m.in. w Palais de Tokyo Paris, Tate Britain oraz Moderna Museet Stockholm. W 2013 roku otrzymał przyznaną po raz pierwszy nagrodę Windham-Campbell Prize for Fiction przyznawaną przez Uniwersytet Yale.

Momus

Momus (ur. 1960) to pseudonim szkockiego muzyka, artysty i pisarza Nicka Currie. Momus wydał dwadzieścia pięć albumów z elektroniczną muzyką folk w niezależnych wytwórniach. Wychowany w Edynburgu Currie mieszkał w dzieciństwie m.in. w Atenach i Montrealu, gdzie jego ojciec pracował jako wykładowca akademicki. Po ukończeniu z wyróżnieniem literatury na Uniwersytecie w Aberdeen w połowie lat 80. XX w., Momus mieszkał w Londynie, Paryżu, Nowym Jorku, Tokio i Berlinie. Obecnie mieszka w Osace. Jego książki, które określić można jako literaturę spekulatywną, to dwa tomy na temat możliwej przyszłości narodów zamieszkujących Japonię i Szkocję oraz powieść opowiedziana w całości żartami. Jako artysta znany jest przede wszystkim z performansów z serii The Unreliable Tour Guide, podczas których opowiada wymyślone historie w miejscach publicznych.

Simon Morris

Simon Morris (ur.1968) jest pisarzem konceptualnym i nauczycielem. Rola artysty polega wg niego na tworzeniu przestrzeni teoretycznej, w której inni mogą wygodnie pracować oraz na wymazywaniu własnego ego w celu wzbudzenia pragnień w innych. Morris tworzy przestrzeń transferencji, gdzie może dojść do połączenia – wspólną przestrzeń spotkań, gdzie brak znaczeń pozwala czytelnikom skonstruować własne znaczenie – oraz zajmuje się modelami współpracy, technologią cyfrową, pisaniem performansów, psychoanalizą i historią sztuki, choć swoje zaangażowanie w tych dziedzinach określa jako „bardziej poetyckie niż logiczne”. Jest autorem kilku książek eksperymentalnych, m.in. "Re-Writing Freud" (2005), "Getting Inside Jack Kerouac’s Head" (2010). Bywa kuratorem, regularnie prowadzi wykłady na temat sztuki współczesnej, reżyserował też filmy dokumentalne "sucking on words: Kenneth Goldsmith" (2007) oraz "making nothing happen: Pavel Büchler" (2010).

Ingo Niermann

Ingo Niermann (ur. 1969) mieszka w Nowym Jorku. Jest powieściopisarzem i redaktorem serii Solution. Jego debiutancka powieść "Der Effekt" ukazała się w 2001 roku. Ostatnio wydał "Solution 247–261: Love" (red., 2013), "Choose Drill" (2011), "The Future of Art: A Manual" (2011, z Erikiem Niedlingiem), "Solution 186–195: Dubai Democracy" (2010), "Solution 1–10: Umbauland" (2009), "Solution 9: The Great Pyramid" (z Jensem Thielem, 2008), oraz "The Curious World of Drugs and Their Friends" (z Adriano Sackiem, 2008). Niermann był jednym z założycieli rewolucyjnego kolektywu Redesigndeutschland, wymyślił też grobowiec dla wszystkich ludzi – "Great Pyramid". Jego prace pokazywane były na dOCUMENTA (13) (Kassel) oraz w Serpentine Gallery (Londyn), MACBA (Barcelona), ZKM (Karlsruhe) i MoMA (Nowy Jork). Razem z Remem Koolhaasem tworzy narzędzie wyborów publicznych – Vote – w Gwangju, w Korei. We współpracy z Haus der Kulturen der Welt (Berlin) Niermann pracuje nad międzynarodowym projektem publikacji cyfrowej Fiktion.

Mark von Schlegell

Mark von Schlegell to amerykański autor książek science-fiction mieszkający w Kolonii (Niemcy). Karierę rozpoczynał jako krytyk, a nie pisarz science-fiction. Przez długi okres był główną postacią współczesnej sceny artystycznej w Los Angeles, a zainteresowanie fikcją spekulatywną – a zarazem psychodeliczną i intelektualną – pojawiło się znienacka. Widać to zresztą w jego twórczości, która jest niezłomna i niesłychanie ezoteryczna, jest ironiczną mieszanką głupiej fantastyki i niszczycielskiej wnikliwości, choć w sposób oczywisty znajduje się też pod wpływem zachwytu nad płytkością kiepskich powieści science-fiction; jest to jednak ten rodzaj książek, które publikowane są przez MIT oraz anarchistyczną oficynę filozoficzną Semiotext(e). Jego pierwsza powieść "Venusia" odrzuca schemat „dystopijnej przyszłości” wraz z kwaśnymi mydlinami, przemierzając w gorączkowym galopie czasoprzestrzeń i rozumoprzestrzeń i opowiadając historię totalitarnego, psycho-holograficznego reżimu panującego w przyszłości na Wenus. Jest zagmatwana, nie trzyma się kupy, sięga poza szerokość długości fikcyjnego czasu, a jej narratorem jest roślina.

Lindsay Seers

Lindsay Seers (ur. 1966) mieszka i pracuje w Londynie. Tworzy bardzo osobiste narracje, łączące w sobie elementy filozofii, nauki i teorii fotografii, w wyniku czego powstają prace stanowiące nieustającą analizę tego, w jaki sposób kształtują nas techniki kinematograficzne i fotograficzne. W jej opowieściach regularnie pojawiają się nieprawdopodobne zwroty, naśladujące pęknięcia charakterystyczne dla produkcji obrazów, prowadząc do dramatyzacji osobowości z całą jej melancholią i pełnią niepowodzeń. Definiując na nowo fotografię/film jako akt stanowiący podstawę doświadczeń, a nie ich zapis, lub – jak twierdzi w "Human Camera" David Burrows – tworząc „transformacyjny proces indeksowy”, znacznie poszerza granice fotografii.