Używamy Cookies w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Korzystanie z serwisu jest równoznaczne ze zgodą na wykorzystanie plików cookies w celach statystycznych . Dalsze korzystanie z tego serwisu oznacza, że będą one zapisane w pamięci urządzenia. Możesz zarządzać ciasteczkami poprzez ustawienia przeglądarki. Więcej informacji w naszej polityce prywatności.
Syrena – zwodniczy herb Warszawy – jako ludzko-zwierzęca hybryda przybierała w dziejach kultury wiele kształtów i znaczeń.
W sztuce XIX wieku syreny, obok harpii, chimer, sfinksów, a także potężnych władczyń i kurtyzan, dołączyły do złowrogiego korowodu kobiet fatalnych. Kobiety-ryby, kuszące mężczyzn ludożerczynie, perwersyjne istoty zmysłowe i okrutne, idealnie ucieleśniały mizoginistyczne lęki i seksualne obsesje tamtej epoki. Głębiny Internetu objawiają, że owo erotyczno-akwatyczne imaginarium nadal trwa w dzisiejszej sztuce pop-fantasy.
Maria Poprzęcka
historyk i krytyk sztuki, eseistka, profesor zwyczajny na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się głównie sztuką nowoczesną, migracjami obrazów, ich „długim trwaniem”, związkami sztuk wizualnych z innymi dziedzinami twórczości. Jest autorką wielu książek, m.in. Uczta bogiń. Kobiety, życie i sztuka, 2012; Inne obrazy. Oko – widzenie – sztuka. Od Albertiego do Duchampa, 2008. Jest laureatką Nagrody Literackiej Gdynia w dziedzinie eseju.
