Performans

Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum

Film Józefa Robakowskiego dokumentujący wystawę Lochy Manhattanu, która odbyła się w Łodzi w 1989 roku z inicjatywy artysty.

Robakowski pisze: „Pod koniec lat 80. udaje się wreszcie zrealizować stary, czekający na dogodną sytuację projekt z 1979 roku SZTUKA INNYCH MEDIÓW. Z pomocą przyszło Muzeum Kinematografii, dzięki któremu udało się otworzyć 18 maja 1989 roku LOCHY MANHATTANU. Ta, trwająca przez miesiąc, impreza miała na celu (tym razem) przerwać hegemonię malarstwa neoekspresjonistycznego, niepodzielnie panującego przez całą prawie dekadę w polskiej oficjalnej i nieoficjalnej sztuce.
Ta modna i obowiązująca wtedy 'sztuka dzikich' w pewnym momencie stała się nieznośna z powodu prawie powszechnej, bezkrytycznej akceptacji muzeów (w tym Narodowego), wszelkich galerii oficjalnych, szkół artystycznych (poza łódzką), handlarzy sztuki i samopowołujących się nagminnie w tym czasie tzw. ekspertów. Po 1985 roku trend ten stał się wyjątkowo przymilny, obiegowy i na pewno wtórny w porównaniu z naturalnie rozwijającą się na świecie sztuką wszelkich dziedzin. W dodatku ruch ten – jako powszechnie zrozumiały i akceptowany - został sprytnie wkalkulowany przez tzw. oficjalną władzę w głośno zapowiadane 'przemiany' – miał być wyrazem nadziei dla młodego pokolenia. Ubrany w humorystyczny i beztroski sarkazm, pełen młodzieńczej energii i swady, perfidnie niwelował cały dorobek kulturowy nawet najwybitniejszych twórców lat 60. i 70., zarzucając im kolaborację z władzą ludową, miałkość konceptualnych nowinek, apolityczność i kosmopolityzm.
LOCHY MANHATTANU - jako wielka manifestacja około 120 artystów PROGRESYWNYCH różnych pokoleń i dyscyplin - przywołały ten fatalny obraz sztuki polskiej do porządku.”

Cytat za: Józef Robakowski, Żywa Galeria, Łódź 1995–1997 (www.robakowski.net).