Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum
Dokamerowy performance Waldemara Tatarczuka został zrealizowany bez udziału publiczności w przestrzeni publicznej Lublina. Towarzyszącą mu muzykę tworzyli na żywo Dariusz Fodczuk i Dariusz Gryczan uderzając kijem w metalowy kontener na śmieci i grając na trąbce.
W przestrzeni osiedlowego śmietnika zawisły nieprzezroczyste butelki wypełnione żółtą farbą, a na jego ścianach pojawił się schematyczny rysunek postaci ludzkiej w poziomie i napis z tytułem działania. Zataczając pełne koło artysta rozbijał kolejne butelki, których uderzenia miały oznaczać rany zadawane zarysowanej sylwetce człowieka. Ściany śmietnika stopniowo pokryły się plamami żółtej farby.
Wyznaczając swoim działaniem tytułową drogę na wschód Tatarczuk podążał w kierunku przeciwnym niż słońce – przywołane w postaci barwy żółtej – niejako zawracając jego bieg. Kierował się na wschód uosabiający miejsce, gdzie wszystko się zaczyna. Wskazywał przy tym, że ta droga – wiodąca szlakiem poznania, docierania do źródeł – bywa trudna i bolesna.
Kontekst czasu powstania pracy, czyli schyłkowy okres PRL, skłania do formułowania interpretacji związanych z geopolitycznym znaczeniem wschodu i zachodu. Jednak artysta odżegnuje się od nich, osadzając swoje działanie na głębszym poziomie i nie nadając mu doraźnie politycznej wymowy związanej z uwarunkowaniami okresu tuż przed obaleniem komunizmu. Jak dodaje, w środowisku lubelskim wciąż żywy był wówczas charakterystyczny dla lat 70. mit apolityczności sztuki.
opis na podstawie rozmowy z Waldemarem Tatarczukiem, luty 2018
ŁM