Maria Pinińska-Bereś (1-1/1)

Maria Pinińska-Bereś urodziła się w 1931 roku w Poznaniu. Rzeźbiarka i performerka, autorka instalacji i environment, związana ze środowiskiem artystycznym Krakowa, gdzie żyła i tworzyła. Żona rzeźbiarza Jerzego Beresia i matka malarki Bettiny Bereś. Absolwentka Liceum Plastycznego w Katowicach, studentka na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowi w pracowni Xawerego Dunikowskiego. W 1962 roku z Jerzym Beresiem zainicjowała cykliczne wystawy-konkursy Rzeźba Roku, które odbywały się regularnie przez niemal 20 lat. Od 1979 roku członkini Grupy Krakowskiej.

Artystka początkowo zajmowała się rzeźbą figuratywną, stopniowo wypracowując swój indywidualny język. Od lat 60. używa lekkich materiałów – najpierw papier mâché, potem tkanin wypychanych lekkimi materiałami. Już w latach pięćdziesiątych pojawiają się u niej fiolety i róże, a w latach sześćdziesiątych ten drugi zdominował zupełnie jej działania. W latach sześćdziesiątych artystka uczestniczyła w happeningach Tadeusza Kantora, m.in. w Panoramicznym happeningu morskim (Osieki, 1967). W kolejnej dekadzie zaczyna wykonywać akcje performance odwołujące się mocno do natury, często kameralne, intymne, przeznaczone tylko dla małych grupek zaprzyjaźnionych osób, albo dla oka kamery. Artystka odwoływała się mocno do społecznych ról kobiety, towarzyszących postrzeganiu Jej stereotypów. Często uważana jest za prekursorkę sztuki feministycznej w Polsce w Polsce. Jej prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu, Warszawie, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Maria Pinińska-Bereś zmarła w 1999 roku w Krakowie.