Opis pochodzi ze strony Filmoteki Muzeum
Sztuka konsumpcyjna, należąca do najbardziej znanych realizacji Natalii LL, przedstawia modelki w zmysłowy sposób konsumujące banany, parówki i lody. Pozornie niewinna czynność zyskuje silnie erotyczną wymowę. Zestawienie „zimnej” filmowej rejestracji z „gorącymi”, zmysłowymi motywami przełamuje analityczny charakter sztuki konceptualnej.
W latach 60-tych i 70-tych artystka jako jedna z pierwszych w Polsce podjęła jej krytykę, oskarżając konceptualizm o zbytnie zracjonalizowanie i pomijanie cielesnej zmysłowości. W Sztuce konsumpcyjnej Natalia LL odnosi się także do ikonosfery kultury popularnej, często wiążącej konsumpcję z motywami erotycznymi.
Stosunek artystki do konsumpcji i kształtowania wizerunku kobiety w kulturze popularnej był jednak różnie interpretowany. Piotr Piotrowski na przykład zauważał, że w latach 70-tych, gdy kultura masowa PRL-u była dość purytańska, a produkty konsumowane przez modelkę trudno dostępne, dzieło mogło być w sposób przewrotny zachętą do konsumpcji.
Agata Jakubowska podkreślała natomiast aktywną rolę przedstawionej w filmie modelki, która kontrastuje z wiązanym z kulturą masową postrzeganiem kobiety jako biernego „obiektu erotycznej kontemplacji”. W Sztuce konsumpcyjnej schemat dominacji jednej płci nad drugą został odwrócony – to kobieta przyjęła aktywną rolę, męskość zaś została sprowadzona do produktów o fallicznym kształcie.
Opis na podstawie: 1, 2, 3... Awangarda. Film / Sztuka pomiędzy Eksperymentem a Archiwum, Warszawa 2007; A. Jakubowska, Kobieta wobec seksualności – podporządkowana, uwikłana czy wyzwolona? O kilku aspektach twórczości Natalii LL z perspektywy psychoanalizy Lacanowskiej, „Artium Quaestiones”, 1997, nr 8; P. Piotrowski, Awangarda w cieniu Jałty, Poznań 2005.
(AK)