Kolekcja

Wróblewski przedstawia tytułowe Muzeum jako stół prosektoryjny otoczony zdezorientowaną publicznością, która obserwuje zgromadzone na nim ludzkie szczątki. Przedstawienie to może stanowić doskonałą metaforę kryzysu całościowej wizji świata, a w związku z tym również kryzysu muzealnictwa w tradycyjnym sensie. Można je rozumieć jako punkt wyjścia dla współczesnego muzeum, które mierzy się z rozpadem obrazu świata, a jego zadaniem jest nie tylko gromadzenie przedmiotów, ale łączenie ich w nowe całości i nadawanie im znaczenia poprzez proponowanie jakiejś wizji rzeczywistości. Gwasz Muzeum jest pierwszym darem Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Pozostaje on w kolekcji dziełem szczególnym, bo mówiącym wprost o – i od – Muzeum.