Kolekcja

Cecilia Vicuña (ur. 1948 w Santiago de Chile) jest chilijską poetką, artystką i aktywistką. Od 1973 przebywa na emigracji, po wojskowym zamachu stanu przeciwko prezydentowi Salvadorowi Allende. Tworzy instalacje, wideo i performansy, w tym, od połowy lat 60., kluczowe dla jej praktyki artystycznej kipu – urządzenia mnemotechniczne, które są dla niej sposobem usłyszenia „starożytnej ciszy, która czekała na to, by zostać usłyszana”. Prace Vicuñy są efemeryczne i ulotne, często powstają jako specyficzne instalacje dla danego miejsca, łączą rytuał i asamblaż. Mimo zakorzenienia w tradycji i rytuale dotyczą one najczęściej palących problemów współczesności: kryzysu ekologicznego, sytuacji kobiet i praw człowieka.

"Quipu menstrual" (Kipu menstruacyjne) to praca z 2006 roku łącząca rytuał ofiarowania i instalację artystyczną. Poświęcona jest lodowcowi na górze Cerro El Plomo, położonemu w chilijskiej części Andów. Artystka sięga w niej do rdzennej praktyki Inków – kipu, zwanemu również pismem węzełkowym., które były narzędziami mnemotechnicznymi w formie sznurów na których wiązano węzły. Hiszpanie zakazali używania kipu, gdyż obawiali się, że przekazują one wiedzę tajemną i są narzędziem szerzenia sprzeciwu wobec kolonizatora. Vicuña, odtwarzając rytuał ofiarowania dla topniejącego (krwawiącego) lodowca, odwołuje się do rdzennej kobiecej siły, którą w wielu kulturach łączono z krwią menstruacyjną. Kolory kipu przechodzące przez wszystkie odcienie czerwieni oddają zmieniająca się krew miesięczną i podobniej jak kipu wskazują na upływ czasu.