Kolekcja

Jerzy Truszkowski realizację wideo Pożegnanie Europy nakręcił na dzień przed pójściem do wojska, tuż przed symbolicznym uprzedmiotowieniem przez militarną machinę komunistycznego państwa. Kumulują się w tej pracy charakterystyczne dla twórczości tego artysty (związanego wówczas z Łódzką Kulturą Zrzuty) cechy: wadzenia się z figurą wodza, z rządzeniem, z symbolami ponadjednostkowych ideologii, z koniecznością odgrywania społecznych i politycznych ról.

Praca ta ukazuje również charakterystyczne dla Truszkowskiego eksplorowanie autokreacyjnego potencjału jednostki. Artysta ten wspólnie z Liberą, Konopką, Rydeckim tworzył wówczas, w połowie lat 80, wspólnotę artystyczną. Wspólnotę, w której było intensywne, kreatywne, "kolorowe" życie, będące samo w sobie kontestacją brzydoty i marazmu egzystencji w Polsce Stanu Wojennego. Warto tutaj przypomnieć, iż Truszkowski należał do tzw. straconego pokolenia lat 80., do generacji, której najbardziej twórcze lata życia przypadły na jałowy i depresyjny czas stanu wojennego.

Trudnym warunkom w przestrzeni społeczno-politycznej odpowiadał kryzys w przestrzeni filozoficzno-artystycznej związany z dominacją filozofii postmodernistycznej, potwierdzającej rozbicie, chaotyczność i niepokój współczesnego świata, którego nie organizują już żadne metanarracje. Tego typu sytuacja zmuszała do wysiłku autokreacji, do tworzenia osobistych autoutopii, zmuszała do zadawania sobie najbardziej źródłowych pytań dotyczących własnej egzystencji.