Bałagan ucieleśniony: kostium artysty szyty na miarę należy do serii prac, w której Stark sięga po figurę operowego kimona, służącą jako metafora maskarady oraz inscenizacji tożsamości artysty, a także znak manieryczności i egocentryzmu wpisanych w twórczą osobowość. Dla Stark bezbronność artysty wobec odbiorców, krytyków sztuki i kuratorów jest konotowana przez nagość. Karmiąc voyeuryzm widza i własny ekshibicjonizm, mierzy się z tym problemem w performansie Umieść piosenkę w sobie , do którego zaprosiła brytyjskiego artystę Marka Leckeya oraz lidera popowej grupy Major Lazer, Skerrit Bwoya. Artystka zaprezentowała się publiczności w kimonie Bałagan ucieleśniony na tle kurtyny, na której wyświetlane były fragmenty różnych tekstów na przemian z animacją jej wcześniejszych prac. Akompaniament pompatycznych dźwięków muzyki poważnej zestawiony z dość karykaturalnym czarnym kimonem stanowił niejako uwerturę do kolejnych autoironicznych zachowań artystki na scenie. Ważnym elementem pseudooperowej scenografii był zaprojektowany przez Leckeya monumentalny głośnik, z którego wydobywały się niezrozumiałe, bełkotliwe dźwięki. Fragmentaryzację tekstu i abstrakcyjne odgłosy można odczytywać jako wyraz buntu artystki wobec dominacji dyskursu i próbę wyjścia z wokalną ekspresją poza ograniczenia języka. Finałem performansu było dosłowne „ucieleśnienie bałaganu”: projekcja na żywo z wizualizacją tekstu piosenki Telephone Lady Gagi, zrzucenie kimona i wyuzdany taniec Stark ze Skerrit Bwoyem.
Rok powstania: 2009 Technika: papier pakowy, druk kolorowy, papier
Wymiary: 147,4×177 cm
Sposób nabycia: zakup Forma własności: kolekcja Źródło: Galeria Buchholz OHG Nr księgi: MSN: 4300-44/2012 Data nabycia: 14.12.2012 Źródło finansowania: Praca zakupiona dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego