Kolekcja

W obrazach z lat 60. i 70., których przykładem jest praca "Labirynty XIII", artystka zmaga się z przestrzenią, traktując płótno jako miejsce gry abstrakcyjnych form. Odbiorca doznaje iluzji, jakby przestrzeń malarskiego przedstawienia rozciągała się poza powierzchnię obrazu, innym razem układ linii i ich niewyraźne konturowanie oraz zapętlenia sprawiają wrażenie ruchu na płótnie. W późniejszych pracach poświęconych problematyce przestrzeni Popiel korzystała z arsenału środków przypisywanych sztuce konceptualnej.