Kolekcja

Praca „Autoopisanie” jest wyrazem twórczej startegii Marcolli polegającej na próbie odnowienia formuły realizmu w łonie strategii awangardowych lat 70. Dzięki wykorzystaniu mediów mechanicznej rejestracji opisuje fizyczną rzeczywistość w sposób obiektywny, realistyczny, nieobarczony ludzkimi uwarunkowaniami percepcyjnym i wyobraźnią. Artystka, umieszczając na zdjęciu nazwy i wskazując strzałkami na rzeczy, podkreśla konwencjonalność i umowność procesu nadawania znaczenia rzeczywistości, która jest tego znaczenia pozbawiona. Marcolla opisuje poszczególne elementy znaczące (oko, głowa, guzik, cień) w taki sposób, iż niweluje hierarchię między nimi. Znaczenia zdają się pokrywać zdjęcie jak ubiór ciało. Sztuka jako system znaków zostaje zrównana z modą jako systemem znaków.