Kolekcja

Oskar Hansen (ur. 1922 r. w Helsinkach, zm. 2005 r. w Warszawie) należy do twórców łączących działalność architektoniczną i artystyczną, a jego osiągnięcia, przede wszystkim teoria Formy Otwartej i koncepcja Linearnego Systemu Ciągłego, zajęły ważne miejsce w dziedzinie teorii przestrzeni, architektury i urbanistyki. Za kluczowy moment dla jego artystycznego rozwoju należy uznać wyjazd na stypendium do Paryża w 1948 roku i praktykę w pracowniach Fernanda Légera i Pierre'a Jeannereta. Z tego czasu pochodzą pierwsze próby malarskie Hansena.

Po powrocie do Polski jego malarstwo rozwijało się dwutorowo. Część obrazów miała charakter formalnych poszukiwań, uwaga artysty skupiała się w nich na relacjach brył i przestrzeni, napięć kierunkowych; były paralelne z intelektualnymi zainteresowaniami Hansena. Równolegle powstawały obrazy o charakterze bardziej intymnym, w których odbijają się zdarzenia z życia artysty. Zbiór pierwszy stanowią obrazy z lat 1950–56, które powstawały w technice olejnej na dykcie lub sklejce. Zawierają echa konstruktywizmu i unizmu, wpływy kubofuturyzmu, jak również powracające echa surrealizmu i „ekspresyjnego egzystencjalizmu”. Wśród nich znajdujemy prace, w których uwaga skupiła się głównie na poszukiwaniach formalnych, relacjach między przestrzenią i bryłą, wyjściem poza tradycyjny obraz. W 1996 roku Hansenowie na stałe przeprowadzili się do domu we wsi Szumin, co zaowocowało powrotem Oskara Hansena do malarstwa. Powstała wtedy między innymi seria obrazów olejnych na płótnie, o wymiarach 40 x 120 cm, składają się nań dzieła, które były poniekąd powrotem do wątków z malarstwa z lat 1950–56. I tak jak we wcześniejszym okresie, powracają w nich formalne badania nad bryłami w przestrzeni („Spojrzenia 1”, „Spojrzenia 3”).