Filmoteka Muzeum

Ryszard Waśko, będąc pracownikiem naukowym szkoły filmowej, podjął próby wypracowania za pomocą matematyczno-logicznego „aparatu” obiektywnej wiedzy filmowej. Jego poszukiwania związane były z bliskim nauce szukaniem systemowych uogólnień własności strukturalnych analizowanego języka artystycznego.

Zgodnie z tymi postulatami artysta w realizacji Układ I – VI przenosi swoje rozważania (dotyczące budowy przestrzeni filmowej za pomocą ujęć, ich zestawień i jazd kamery) w sferę laboratoryjnych operacji, budowania, a następnie testowania abstrakcyjnych modeli.

W tekście Modele struktur filmowych Waśko pisze: „Jak wiadomo, konstruowanie modeli jest metodą stosowaną w celu uproszczenia problemów zwiększających szansę ich rozwiązania. Istnieją dwa rodzaje modeli: 1. tzw. model teoretyczny jest zbiorem założeń upraszczających 2. tzw. model realny jest realizacją modelu teoretycznego. Otrzymanie modelu realnego jest możliwe poprzez konstruowanie takiego fizycznego układu przedmiotów, który upraszcza badaną rzeczywistość, ale jest do niej podobny w taki sposób, aby nadawał się do rozwiązywania problemów tej rzeczywistości”.

Film Układ I – VI jako model realny jest realizacją modelu teoretycznego (wykresów i partytur stworzonych przez artystę). Waśko bada tu najbardziej podstawowe typologie jazd kamery filmowej i ich zestawień. Artysta uzyskuje w ten sposób laboratoryjną przestrzeń badań, w której może testować poszczególne jazdy kamery, ich konfiguracje oraz to, w jaki sposób budują one przestrzeń w filmie.

Opis za: Ł. Ronduda, Sztuka polska lat 70. Awangarda, Warszawa 2009; Ryszard Waśko, „Modele struktur filmowych”, [w:] R. Kluszczyński, Warsztat Formy Filmowej, kat wyst., CSW, Warszawa 2000.

Rok powstania: 1973
Czas trwania: 2'52"
Język: brak języka
Oryginalne media: 35 mm

© Ryszard Waśko

Data nabycia: 02.12.2011
Sposób nabycia: depozyt
Forma własności: depozyt