Filmoteka Muzeum

Okno było jednym z ważniejszych, wczesnych filmów zrealizowanych przez Ryszarda Waśkę. Artysta podjął w tej realizacji szereg problemów, do których będzie wracał w następnych latach.

Film składa się z jednego, trwającego 11 minut, statycznego ujęcia przedstawiającego okno filmowane z wnętrza pomieszczenia. Perspektywa ta daje widzowi możliwość obserwacji tego, co się dzieje za oknem (na podwórzu i na ulicy). Waśko ironicznie odwołuje się tutaj do definicji filmu jako „okna na rzeczywistość” czy też „okna na świat”. Statyczna prostokątna rama okna, przez którą możemy obserwować „obrazy rzeczywistości” staje się tautologią kadru filmowego właśnie oglądanego filmu.

Powstała sytuacja pozwala widzowi uświadomić sobie sam akt patrzenia, oglądać siebie oglądającego. Ścieżkę dźwiękową filmu stanowią dźwięki wytwarzane przez artystę pozostającego w przestrzeni pozakadrowej (manipulującego włączonym radiem, „grającego” na różnych przedmiotach).

Opis za: Łukasz Ronduda, Sztuka polska lat 70. Awangarda, Warszawa 2009.